...φωτο αρχείου...
Στην "ώρα μηδέν" βρίσκονται οι συμβασιούχοι ορισμένου χρόνου (ΣΟΧ) στην ΕΡΤ, αφού έληξαν οι περισσότερες συμβάσεις με αποτέλεσμα να βρίσκονται εκτός της εργασιακής διαδικασίας.
Παράλληλα, τα τελευταία χρόνια η μείωση του μονίμου προσωπικού μέσω συνταξιοδοτήσεων έχει οδηγήσει σε μεγάλα κενά. Από την ΕΡΤ των 5.500 εργαζομένων (συμβασιούχων και μονίμων σε πανελλαδική βάση) της Καραμανλικής περιόδου του 2007, βρισκόμαστε στην ΕΡΤ των 2.811 μονίμων και 350 αποπεμφθέντων συμβασιούχων, όλων των ειδικοτήτων. Τα στοιχεία είναι από την ΠΟΣΠΕΡΤ.
Για να καλυφθούν τα κενά που εμφανίστηκαν πριν λίγους μήνες με έντονο τρόπο, αφού οι συμβασιούχοι έπρεπε να πάρουν και την άδειά τους, οι σωματικές και ψυχικές αντοχές των εναπομεινάντων εργαζομένων, έχουν φτάσει στο κόκκινο. Τενοντίτιδες, υπερκοπώσεις, αγχωτικά σύνδρομα και πάσης φύσεως παράγωγα της εντατικοποίησης, αποτελούν συχνά φαινόμενα το τελευταίο διάστημα. Παράλληλα, αναμένεται να ξεκινήσει η διαδικασία πρόσληψης νέων ΣΟΧ, που μάλλον θα φάνε τη μισή τους θητεία μέχρι να εξοικειωθούν με το εργασιακό τους αντικείμενο.
Την ίδια ώρα η ΚΥΑ (κοινή υπουργική απόφαση) επιχειρεί να δώσει τέλος στις ΣΣΕ (προφανώς όχι μόνο στην ΕΡΤ, αφού είναι ευρύτερη κίνηση στα πλαίσια της κατάργησης των ΣΣΕ παντού), αλλά και στις δυνατότητες αντιμετώπισης έκτακτων γεγονότων επικαιρότητας, με πλαφόν σε υπερωρίες, νυχτερινά, κυριακάτικα, κλπ
Ας σκεφτούμε μόνο τις δύο πρόσφατες εκλογικές αναμετρήσεις και καπάκι την κάλυψη των ολυμπιακών αγώνων, σε συνδυασμό με την αυξημένη πολιτική και οικονομική ειδησεογραφία, για να καταλάβουμε τί σημαίνει να μην έχει κανείς τη δυνατότητα να καλύψει μεγάλο όγκο επικαιρότητας, αφού δεν θα το επιτρέπει ο προϋπολογισμός.
Και ποιός θα καλύψει λοιπόν το έργο?
Εδώ λοιπόν οι προθέσεις που εκδηλώνονται είναι σαφείς και "δείχνουν" μικτές παραγωγές, δηλαδή είσοδο ιδιωτικών εταιρειών και στον τομέα της ενημέρωσης για να αναλάβουν την κάλυψη των κενών, με επαναφορά του ΔΠΥ (μπλοκάκι) και ό,τι σημαίνει αυτό τόσο από ασφαλιστικές εισφορές, όσο και από συνδικαλιστικά δικαιώματα, αλλά και από περιθώρια παρεμβάσεων στο περιεχόμενο των "εργολάβων".
"Πιλότος" σε αυτή την ιστορία ήταν ο Sentra FM του Μπόμπολα, που με ενοικιαζόμενο συνεργείο τεχνικών επιχείρησε να σπάσει την απεργία της ΕΤΕΡ (τεχνικοί ραδιοφώνου), ενώ όσοι εργάζονται σε τέτοιες εταιρίες δεν δίνουν εισφορές στα ταμεία των ΜΜΕ και δεν καλύπτονται από τα συνδικάτα των ΜΜΕ, αφού δεν εργάζονται σε ΜΜΕ, αλλά σε εταιρίες. Τα ίδια επιχειρήθηκαν και στο Κανάλι 1 του Δήμου Πειραιά.
Επιπλέον η επαναφορά του ΔΠΥ δεν εξασφαλίζει μόνο τη φτηνή εργασία, αλλά ταυτόχρονα απελευθερώνει και προς τα πάνω τις αμοιβές, που το τελευταίο διάστημα στην ΕΡΤ με τη δημοσίευση στη "διαύγεια" των υψηλών αμοιβών των ΠΕΘ (προσωπικό ειδικών θέσεων), ή για να το πούμε πιο απλά, οι VIPS των συμβασιούχων, που είναι πολύ πάνω από τις μέχρι τώρα ΣΣΕ, οδήγησαν σε πολλές και δίκαιες διαμαρτυρίες, όχι μόνο του κόσμου που εργάζεται στα ΜΜΕ, αλλά και των πολιτών που πληρώνουν μέσω του ανταποδοτικού τέλους την ΕΡΤ και βλέπουν διαχειρίσεις που βρίσκονται σε κραυγαλέα αντίθεση με τις μέρες που ζούμε. "Λεφτά υπάρχουν", που έλεγε και μια ψυχή που τώρα κάνει τουρισμό και διαλέξεις σε πανεπιστήμια του εξωτερικού, αλλά μόνο αν είσαι προσκείμενος στο τρικομματικό κλάμπ της συγκυβέρνησης.
Με την ίδια λογική, διεκδικούμε να μην απολυθούν συμβασιούχοι στο δημοτικό ραδιόφωνο της Αθήνας, τον 984, που ο Καμίνης και η αυλή του, έχει μετατρέψει σε πρότυπο εργαστήριο εργασιακής παρανομίας. Θυμίζουμε την απόπειρα ένα χρόνο πριν, να οδηγηθεί στο τμήμα ηχολήπτης που εργάζονταν νομίμως και ο διευθυντής του σταθμού είχε απολύσει προφορικά, αλλά και τις πρόσφατες δηλώσεις του διευθυντή του σταθμού, ότι αν δεν περάσει η ΚΥΑ για τα δημόσια ΜΜΕ, θα προχωρήσει μονομερώς σε ακόμα μεγαλύτερες περικοπές.
Σε όλη αυτή την περίοδο, η ο αγωνιστικός πόλος που υπάρχει στα ΜΜΕ, επικέντρωσε τον διεκδικητικό του λόγο, στην ανάγκη σταθερών εργασιακών σχέσεων με την ένταξη των ΣΟΧ σε "κανονικές" εργασιακές σχέσεις αορίστου χρόνου, όχι στην επαναφορά του ΔΠΥ, τη διατήρηση των ΣΣΕ και όχι την κατάργησή τους, την κλιμάκωση των κινητοποιήσεων, με λογική συμπόρευσης (και όχι συντεχνιακών "εξαιρέσεων") με τους αγώνες των εργαζομένων και εκτός ΜΜΕ, για τα ίδια ακριβώς προβλήματα , που είναι η συγκεκριμενοποίηση του μνημονίου στους χώρους δουλειάς. Πάντα με τον ορίζοντα της ανατροπής τους σαν οδηγό δράσης.
Νάσος Μπράτσος μέλος του γενικού συμβουλίου της ΠΟΕΣΥ και της επιτροπής Υγιεινής και Ασφάλειας της Εργασίας στην ΕΡΤ.
...δημοσιεύτηκε στο ΠΡΙΝ της Κυριακής 10/2 και μια χρήσιμη διευκρίνηση είναι ότι οι αναφερόμενοι συμβασιούχοι (350) δεν φεύγουν ταυτόχρονα, αλλά τμηματικά, με τον μεγαλύτερο όγκο τους να έχει τεθεί εκτός εργασίας αυτές τις μέρες...