Aπεργίες "στα μουγγά", η χαρά της συγκυβέρνησης

2011 παρέμβαση απεργών των δημοσίων ΜΜΕ στο ΟΑΚΑ, γιατί κάποιοι επιμένουν να "ξεχνούν" τέτοιες δράσεις?

Για δεύτερη εβδομάδα συνεχίζονται οι κινητοποιήσεις στα δημόσια ΜΜΕ, αρχικά με απεργίες, ακολούθως με στάσεις εργασίας, αρχικά με διακηρύξεις (σωστές) για ΣΣΕ και ακολούθως και όχι από όλους (στα ψιθυριστά) για «καλύτερη ΚΥΑ».

Κοινό χαρακτηριστικό όλης αυτής της περιόδου, η άρνηση της οποιασδήποτε εξωστρεφούς δράσης, που θα αναζητούσε κοινωνικές συμμαχίες, θα «έβγαζε» τον αγώνα προς τα έξω, θα ενημέρωνε την κοινή γνώμη και θα πίεζε περισσότερο την κυβέρνηση. Θυμίζουμε αυτά που παρουσιάσαμε και σαν ανταπόκριση από τη συνέλευση των απεργών στην ΕΣΗΕΑ την προηγούμενη Τετάρτη: «Μεταξύ των απόψεων που έθεταν ως αναγκαία επιλογή τη συνέχιση των απεργιών, εκφράστηκαν απόψεις (ανάμεσά τους και δύο παρεμβάσεις από την «Πρωτοβουλία για την Ανατροπή»), που έβαζαν επιτακτικά το ζήτημα να ανοίξουν οι κινητοποιήσεις (και στα ιδιωτικά ΜΜΕ) με εξωστρεφείς δράσεις, ενώ σαν χαρακτηριστικό παράδειγμα αναφέρθηκε από αρκετούς συναδέλφους, η απουσία των απεργών των ΜΜΕ από το λιμάνι, μιλώντας πάντα για οργανωμένη μαζική παρουσία των απεργών με στόχο να δώσουν και να πάρουν αλληλεγγύη. «Τρεις χαμένες μέρες από τη ζωή μας μέσα στους τέσσερις τοίχους», ήταν η χαρακτηριστική φράση που ακούστηκε από την «Πρωτοβουλία για την Ανατροπή», για να τονίσει τις ευκαιρίες που χάθηκαν».

Χρειάζεται να θυμηθούμε το πρόσφατο παρελθόν, ένα χρόνο πριν, που οι αντίστοιχοι χώροι των δημοσίων ΜΜΕ, πραγματοποίησαν εξωστρεφείς δράσεις με απόλυτη επιτυχία. Γιατί «ξεχάστηκαν» όλα αυτά?

Γιατί δεν εισακούστηκαν οι σχετικές προτάσεις αυτή τη φορά?

Προφανώς δεν πρόκειται για «τεχνικό» πρόβλημα, αλλά για πολιτική επιλογή, άλλων που προσδοκούν οφέλη από τον τρικομματικό θίασο (και ορισμένοι ήδη τα απολαμβάνουν), ενώ άλλοι φαίνεται να αρκούνται σε εκλογικές προσμονές.

Εκτιμούμε όμως ότι κανένας τακτικισμός δεν θα μπορέσει να σταθεί μπροστά στο μέγεθος της επίθεσης που δέχονται όλοι οι εργαζόμενοι, σε όλους τους κλάδους, εντός και εκτός ΜΜΕ.

Συνεχώς το ζήτημα της δράσης και όχι απεργιών ή στάσεων εργασίας «στα μουγγά», θα γίνεται ακόμα πιο πιεστικό.

Μπροστά μας έχουμε την 20η Φλεβάρη και τη γενική απεργία, όσοι επιλέξουν συνδικαλιστικό αυτισμό δήθεν «για το καλό της ενημέρωσης» και σύρουν τον κλάδο σε απεργία άλλης ημερομηνίας, όσοι σπέρνουν αυταπάτες με πλαίσια «εξαιρέσεων», δεν θα μπορέσουν ποτέ να βγάλουν τον εαυτό τους από το κάδρο των υπερασπιστών των μνημονιακών επιλογών και του συνδικαλιστικού βραχίονα των USBήδων, των Siemensάκηδων, των φοροφυγάδων και των πάσης φύσεων τροϊκανών παραγώγων.