Με τα λεγόμενα προγράμματα κοινωφελούς εργασίας κάποιοι προσπαθούν να καθιερώσουν μια νέα ακόμα πιο μαύρη πραγματικότητα για τους εργαζόμενους. Το Ινστιτούτο Εργασίας της ΓΣΕΕ (ΙΝΕ – ΓΣΕΕ και τα τοπικά-περιφερειακά παραρτήματά του) ως γνήσιοι εκπρόσωποι των εργοδοτικών ως φαίνεται διαθέσεων και σε καμία περίπτωση των εργαζομένων, αναλαμβάνουν το βρώμικο ρόλο της καθιέρωσης της νέας πραγματικότητας που θέλουν να επιβάλλουν κράτος και αφεντικά. Η νέα αυτή πραγματικότητα αποτελεί υλοποίηση και εμπέδωση των νέων εργασιακών σχέσεων που προσπαθούν είτε μέσω ψήφισης νόμων, είτε από πλάγιες εκβιαστικές οδούς εδώ και χρόνια να επιβάλλουν, προς εξυπηρέτηση των εργοδοτών για φτηνούς, και πλήρως ευέλικτους εργαζόμενους. Έτσι λοιπόν καθιερώνεται για οκτάωρη εργασία ο καταβαλλόμενος συνολικός μισθός του εργαζόμενου σε 25 ευρώ ημερησίως και δεν δύναται να ξεπερνά το ποσό των 625 ευρώ μηνιαίως.
Βέβαια, για να συμπληρωθούν 625 ευρώ με αυτό τον τρόπο που προβλέπει η σύμβαση, απαιτούνται 25 εργάσιμες ημέρες, κάτι το οποίο δε συμβαίνει σχεδόν ποτέ μιας και οι περισσότεροι μήνες έχουν 20 έως 23 εργάσιμες και συνεπώς ο μηνιαίος μισθός να καθορίζεται στα 500 έως 575 ευρώ αντίστοιχα. Ταυτόχρονα εγκαινιάζονται και οι νέες σχέσεις εργασίας όπως αυτές υπαγορεύονται για τις ανάγκες των εργοδοτών, χωρίς καμία ακριβώς υποχρέωση για αυτούς εφαρμογής της οποιασδήποτε συλλογικής σύμβασης εργασίας, ρητά αποκλειόμενης και της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας. Μελανό σημείο επίσης της σύμβασης, η διασφάλιση του εργοδότη σε περίπτωση διακοπής της χρηματοδότησης του προγράμματος, αλλά και πίσω από προσεκτικές διατυπώσεις και όσο γίνεται κεκαλυμμένα, η πιθανή και ήδη συντελούμενη σημαντικότατη καθυστέρηση στην καταβολή του μισθού. Κι όλα αυτά, ακριβώς όπως προβλέπονται και διατυπώνονται στη σύμβαση (ιδιωτικού δικαίου προς αποφυγή παρεξηγήσεων) που υπογράφεται κατά την αποδοχή της θέσης από απελπισμένους ανέργους και υπό το φόβο για τα χειρότερα, εν όψει της τρισάθλιας κατάστασης που διαμόρφωσαν και επιτείνουν οι (συγ)κυβερνήσεις του κεφαλαίου παρέα με την ΕΕ, για χάρη τραπεζιτών-βιομηχάνων-εργοδοτών. Και για να μην ξεχνιόμαστε όλα αυτά υλοποιούνται από το Ινστιτούτο Εργασίας της ξεπουλημένης και υποταγμένης ΓΣΕΕ (που αποτελεί και το δικαιούχο) για την “εξυπηρέτηση” του εκάστοτε λεγόμενου συμπράττοντα φορέα.
Με μια σειρά γεγονότων και περιστατικών που έχουν σημειωθεί τόσο στο νησί μας, όσο και αλλού όπου εφαρμόζεται το πρόγραμμα της κοινωφελούς εργασίας, βλέπουμε ήδη και στην πράξη, τα πρώτα του δείγματα, με τους λεγόμενους συμπράττοντες φορείς να μην ικανοποιούνται από τους τσάμπα εργαζόμενους που τους εξασφάλισε η ΙΝΕ-ΓΣΕΕ και το κράτος, μιας και οι ασφαλιστικές εισφορές των εργαζομένων καλύπτονται από ειδικό πρόγραμμα απασχόλησης του ΟΑΕΔ και οι μισθοί τους από την απορρόφηση των ευρωπαϊκών κονδυλίων στα πλαίσια του ΕΣΠΑ 2007-2013. Έτσι οι συμπράττοντες φορείς αποφασίζουν αυθαίρετα και από μόνοι τους είτε να “αξιοποιήσουν” και σε άλλες θέσεις εργαζόμενους, σε θέσεις και εργασίες που δεν αναφερόταν πουθενά ούτε στην προκήρυξη της εκάστοτε θέσης, αλλά ούτε και στη σύμβαση που υπέγραψε ο εργαζόμενος. Έτσι παρατηρούμε συχνά το φαινόμενο, πέραν των τυπικών τους καθηκόντων, να ζητείται από τους εργαζόμενους να απασχοληθούν επιπλέον ή και να αποσπαστούν και σε άλλα πόστα εργασίας (ακόμα κι αν είναι εντός του προβλεπόμενου ωραρίου), σε εργασίες καθαριότητας ακόμα και σε πλήρως ανθυγιεινές συνθήκες (και δε μιλάμε για εργαζόμενους της καθαριότητας), εργασίες σε πολλαπλά πόστα με σημαντική επιβάρυνση του εργαζομένου στο κόστος μετακίνησης, είτε άλλου είδους δουλειές που παραβιάζουν τα προβλεπόμενα από την προκήρυξη, ακόμα και αυτές τις άθλιες συμβάσεις που έχουν υπογραφεί.
Τέλος, έχει παρατηρηθεί χώροι εργασίας να μην πληρούν πάντα τις απαιτούμενες υγειονομικές και λειτουργικές συνθήκες και σε κάποιες περιπτώσεις παρά την επισήμανση των εργαζομένων να μην προβαίνει ο εκάστοτε φορέας στις απαραίτητες ενέργειες, κοινώς να σφυρίζει αδιάφορα, καθώς τα όποια έξοδα για καθαριότητα, επιδιορθώσεις στο χώρο εργασίας που απαιτούνται κ.ο.κ, θα επιβαρύνουν θεωρητικά τον ίδιο το συμπράττοντα φορέα μιας και δεν προβλέπονται κονδύλια για τις λειτουργικές ανάγκες. Κάτι το οποίο εκδηλώνεται και άμεσα στην ίδια την εργασία των “ωφελουμένων” όπως τους ονομάζουν, μιας και σε κάποιες θέσεις και πόστα είναι αναγκαίο να τυπωθεί ή να παρασχεθεί πρόσθετο υλικό το οποίο με “δυσκολία”, με το σταγονόμετρο ή και καθόλου δεν εξασφαλίζει ο συμπράττων φορέας στους εργαζόμενους ζητώντας στην ουσία από εκείνους να παράξουν ύλη μάλλον εκ του μηδενός ή να κάνουν τελικά όπως όπως τη δουλειά τους, να κυλάει ο καιρός και το πρόγραμμα στα λόγια.
Άλλωστε όπως επισημαίνει ρητά το υπουργείο εργασίας κοινωνικής ασφάλισης και πρόνοιας και η Γενική γραμματεία κοινοτικών και άλλων πόρων για την«ορθή υλοποίηση φυσικού αντικειμένου στο πλαίσιο του προγράμματος Δημιουργία Θέσεων Απασχόλησης σε τοπικό επίπεδο μέσω προγραμμάτων κοινωφελούς χαρακτήρα» και όπως προβλέπεται βεβαίως με το άρθρο 10 παρ. 4 του Συμφώνου Αποδοχής Όρων της Απόφασης Ένταξης της Πράξης, “το πρόγραμμα δεν καλύπτει δαπάνες για πάγιες και διαρκείς ανάγκες των φορέων. Δαπάνες δηλαδή για ενέργειες που ο συμπράττων φορέας παρέχει στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων που ασκεί ή των δραστηριοτήτων που αναπτύσσει κατά τη συνήθη λειτουργία του. Οι περιπτώσεις αυτές θα απεντάσσονται και θα ακυρώνονται άμεσα.” Συνεπώς τέτοια φαινόμενα που ο συμπράττων φορέας δε μπορεί να διαθέσει ή για οποιοδήποτε λόγο αρνείται να διαθέσει τους πόρους για την ικανοποίηση λειτουργικών αναγκών και δαπανών, μπορεί μόνο προχειρότητα στο σχεδιασμό των προγραμμάτων, αδιαφορία ή τη διαφορετική τελικά στόχευση που μπορεί να είχε για την αξιοποίηση των τσάμπα για αυτόν εργαζομένων που του διασφαλίζει το ΕΣΠΑ και το κράτος (έστω και με αυτά τα ψίχουλα που παίρνουν οι εργαζόμενοι).
Τέλος, περιπτώσεις που αναφέρονται και αφορούν τη μη ύπαρξη αντικειμένου τελικά για εργαζόμενους που προσλήφθηκαν στα πλαίσια της κοινωφελούς εργασίας, χωρίς βέβαια οι ίδιοι οι εργαζόμενοι να φέρουν ευθύνη μιας και εκείνοι κάνοντας τις αιτήσεις και δεχόμενοι τις θέσεις, δήλωσαν πέραν από την ανάγκη τους για εργασία και τη διαθεσιμότητά τους, επιβεβαιώνει ακριβώς το προηγούμενο. Και ταυτόχρονα, δείχνει ότι αυτό που ενδιαφέρει κράτος, τοπικούς άρχοντες, ΙΝΕ ΓΣΕΕ και λοιπούς εμπλεκόμενους φορείς, είναι να απορροφήσουν τα κονδύλια του ΕΣΠΑ, να παρουσιάσουν φτηνά και εύκολα χαμηλότερους δείκτες ανεργίας και το σημαντικότερο να καθιερώσουν τη συνεχή εργασιακή περιπλάνηση, με φτηνή, περιστασιακή και πλήρως ευέλικτη εργασία. Να μετατρέψουν όλη αυτήν την κατάσταση, στη συνείδηση του εργαζόμενου λαού, σαν τη σύγχρονη και τελεσίδικη πραγματικότητα, καταργώντας κάθε κατεκτημένο ακόμα και με αίμα εργασιακό δικαίωμα και κάθε ίχνος εργατικής θεσμικής προστασίας.
Πλήρης παράδοση των εργαζομένων στα νύχια των εργοδοτών με τις ευλογίες τους κράτους και των ξεπουλημένων συνδικάτων τύπου ΓΣΕΕ. Οι εργαζόμενοι οφείλουν να αντιδράσουν, να μη δεχθούν τα σχέδια που τους ετοιμάζουν, να πάρουν τον αγώνα στα χέρια τους και να κατανοήσουν τη δύναμή τους, φτιάχνοντας ταξικά σωματεία και συλλογικότητες που θα ελέγχουν οι ίδιοι και όχι ξεπουλημένα και προσκυνημένα τσιράκια της εκάστοτε εξουσίας του κεφαλαίου. Παλεύοντας για το δικαίωμα όλων στην εργασία και όχι την υποχρέωση στην εκμετάλλευση και την ανεργία, για να πάρουν οι εργαζόμενοι την κατάσταση και το αποτέλεσμα της εργασίας τους στα χέρια τους.
Αξιοπρέπεια, μάχη, αγώνας μέχρι την ανατροπή. Κόντρα στη φτώχεια και τη σύγχρονη δουλεία που προσπαθούν να μας επιβάλλουν, ενάντια στο σάπιο σύστημα που μας έχει οδηγήσει μέχρι εδώ! Δε θα μας λυγίσουν, δε σκύβουμε κεφάλι! Η εξουσία στα χέρια των εργαζομένων!
ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. Χίου
25.8.2012
