EΔΟΕΑΠ: Από τα σύννεφα πέφτουν μόνο οι αιθεροβάμονες

φωτο: εδώ το ταμείο "κουρεύεται" και μερικοί φαντασιώνονται την αγορά του Ερρίκος Ντυνάν, όπως πήρε το αυτί μας. Ή μήπως τα κουρέματα και τα διαχειριστικά φάουλ σχετίζονται με αυτό ακριβώς...

...δημοσίευση από το νέο τεύχος των Financial Crimes που κυκλοφορεί σήμερα το μεσημέρι...

Το PSI κούρεψε με την ψιλή τα αποθεματικά του ΕΔΟΕΑΠ στην ΤτΕ και ακολούθησαν επιλογές από τη διοίκηση του ταμείου (αναλήψεις, ρευστοποιήσεις και διαχειριστικές επιλογές), που ήρθαν να «φορτώσουν» το ήδη τεταμένο κλίμα που έχουν εδώ και καιρό δημιουργήσει άλλες επιλογές, όπως οι περικοπές παροχών, κλείσιμο ασφαλιστικών μερίδων κλπ.

Το οικονομικό πεδίο το έχουν αναλύσει επαρκώς αρκετοί και καλοί οικονομικοί συντάκτες και δεν θα σταθούμε εδώ σε αριθμούς για το τεράστιο μέγεθος της χασούρας, αλλά σε στρατηγικές επιλογές που οδήγησαν σε αυτό το σημείο.

Αποτέλεσμα όλων αυτών, ήταν η οργισμένη και μαζική γενική συνέλευση του Σαββάτου 23 Ιουνίου, που κατέληξε στην αποδοκιμασία των επιλογών του ΔΣ του ΕΔΟΕΑΠ, με την απαίτηση της άμεσης παραίτησής του, του διαχειριστικού ελέγχου από τα σωματεία και σε διεκδικήσεις με στόχο την αποκατάσταση της ζημιάς. Από την πλευρά μας, μέσα από την «Πρωτοβουλία για την Ανατροπή», δώσαμε τη μάχη, με παρεμβάσεις και ομιλίες, με διανομή υλικού και με ψήφισμα που τελικά υπερψηφίστηκε από τη συνέλευση, αφού πρώτα επιδιώξαμε πάνω σε αυτό, τη σύγκλιση και άλλων δυνάμεων.

Μετά τη συνέλευση, ακολούθησε ανακοίνωση του ΔΣ του ΕΔΟΕΑΠ, που μεταθέτει την εκλογική διαδικασία και τις παραιτήσεις, αμφισβητεί τη νομιμότητα της συνέλευσης (το έκανε και μέσα στη διαδικασία) και χρησιμοποιεί με προβοκατόρικο τρόπο, εντάσεις που δημιούργησε η απαράδεκτη αλαζονική συμπεριφορά της προέδρου του ΔΣ του ΕΔΟΕΑΠ, επιχειρώντας να μεταθέσει χρονικά τις εξελίξεις.

Δεν είναι καινούργια πατέντα, αποτελεί ακριβές αντίγραφο της συμπεριφοράς των μνημονιακών κομμάτων, όλους αυτούς τους τελευταίους μήνες, με συνεχή μετάθεση των εκλογών, «υπηρεσιακές συγκυβερνήσεις» περιορισμένου χρόνου και λάσπης στον ανεμιστήρα, εναντίον των «κακών», που τολμούν να αμφισβητήσουν τη συγκεκριμένη διαχείριση, μήπως και έτσι ανασυνταχτεί το στρατόπεδο.

Δεν είναι όμως «λογιστικό» και «διαχειριστικό» πρόβλημα, η πορεία και οι επιλογές του ΔΣ του ΕΔΟΕΑΠ, ούτε αποκομμένο από τους προσανατολισμούς παρατάξεων μέσα στα κλαδικά σωματεία των ΜΜΕ (που όπως αποκαλύφθηκε ήξεραν, είχαν ενημέρωση και επέλεγαν συνειδητά τη σιωπή μέχρι τις εκλογές του Ιούνη).

Πρόκειται για σαφέστατη πολιτική επιλογή, με τη ρίζα της να πηγαίνει πίσω στην περίοδο που έπρεπε να επιλεγεί απεργιακή τακτική μπροστά στις επιλογές της συγκυβέρνησης για νέο μνημόνιο και το PSI, τότε που κάποιοι υποστήριζαν ότι δεν πρέπει να απεργούμε γιατί πλήττεται η ενημέρωση, ενώ ξόρκιζαν τις δυνατότητες και τις επιλογές για απεργιακές κινητοποιήσεις με ταυτόχρονη ενεργοποίηση μορφών απεργιακής-εναλλακτικής ενημέρωσης.

Έτσι όλα τα κομμάτια του παζλ συμπληρώθηκαν (από διαφορετικούς παίκτες, αλλά με την ίδια λογική). Από τα τέλη Γενάρη και τις εκπρόθεσμες προτάσεις στις κάλπες-δημοψήφισμα της ΕΣΗΕΑ, ώστε να μην βγει απεργιακή κινητοποίηση με διάρκεια (είτε γιατί καμία πρόταση δεν θα συγκέντρωνε πλειοψηφία, είτε γιατί αν αυτό συνέβαινε θα άφηνε περιθώρια ενστάσεων για παράτυπη διαδικασία), έως τους καυγάδες στο διασωματειακό πριν το Πάσχα (και τις εκλογές της 6ης Μάη), με την ίδια ατζέντα, που το οδήγησαν σε αδράνεια για ένα διάστημα, έως τα πραξικοπήματα στη γενική συνέλευση της ΕΣΗΕΑ και το αντικαταστατικό χειρουργείο στις απεργιακές προτάσεις και τακτικές που κατατέθηκαν για τις κάλπες στις αρχές Ιουνίου, μέχρι τις off the record συσκέψεις και ενημερώσεις για την κατάσταση του ΕΔΟΕΑΠ, τις μέρες πριν τις εκλογές της 17ης Ιούνη.

Ο στόχος (πολλών) ο ίδιος, όχι αναταραχή στον κλάδο σε προεκλογική περίοδο, όπου παίζονται πολλά, από διαφημιστική δαπάνη, έως προώθηση των «δικών μας» στις εκλογές για να κάνουμε λόμπινγκ μετά, λες και δεν έχει αποτύχει παταγωδώς αυτή η τακτική, ειδικά μέσα σε συνθήκες ΔΝΤ. Μαζί και οι απαραίτητες προσδοκίες για επαγγελματική ανέλιξη-διάσωση στα πλαίσια της διανομής ρόλων στο μετεκλογικό τοπίο, από τη νέα κυβέρνηση. Στην «καλύτερη» των περιπτώσεων, όσοι περίμεναν να εισπράξουν την αγανάκτηση εκλογικά, αλλά όταν παίζεις (με υποχωρήσεις) μπάλα στο γήπεδο του αντιπάλου, συνήθως χάνεις.

Δεν τελείωσε όμως η μάχη, οι νέες επιθέσεις και στο ταμείο μας και στις δουλειές μας και στις ζωές μας, είναι μπροστά μας. Οφείλει λοιπόν ο κάθε συνάδελφος, να βγάλει τα συμπεράσματά του για το πού οδηγούν επιλογές «αναμονής», υποχώρησης, συγκάλυψης και από εκεί και πέρα, ενωτικά, συλλογικά και με διάρκεια να ξεδιπλώσουμε τους αγώνες μας μαζί με άλλους κλάδους εργαζομένων, για την υπεράσπιση του ταμείου μας και επιπλέον και την ένταξη σε αυτό και των ιντερνετικών ΜΜΕ, που επιτέλους πρέπει και εκεί να εφαρμοστεί το αγγελιόσημο και οι εργαζόμενοι σε αυτά να εξισωθούν με τον υπόλοιπο κλάδο. Άλλωστε στο «κουρείο» της τρόικας, δεν είμαστε οι μόνοι πελάτες.