Χωρίς διακρίσεις και ρατσιστικές ηλιθιότητες

Την ώρα που οι ξυλοδαρμοί μεταναστών από νοσταλγούς (ένστολους ή μη) του ακατανόμαστου με το μισό μουστάκι που ματοκύλησε τον πλανήτη, αποτελούν μια δυσάρεστη πραγματικότητα, την ώρα που ορισμένοι αθλητές έχοντες καταναλώσει ολόκληρες αποθήκες φαρμακείων, πασχίζουν να αποδείξουν με τις φαρμακευτικής προέλευσης επιδόσεις, ή με δηλώσεις και "αστειάκια", ότι είναι κάτι ανάμεσα στην αρεία φυλή και τους συνεχιστές της αρχαίας Ελλάδας, μια ενδιαφέρουσα εμπειρία, με έκανε να μη δυσανασχετήσω που καθυστέρησα για δύο μέρες το ταξίδι μου στην Ικαρία.

Αναφέρομαι σε ένα ελληνοαλβανικό γάμο, κάπου στην επαρχία (θα μπορούσε να είναι οπουδήποτε), που ήταν μια ανάσα ευχαρίστησης, βλέποντας εκατοντάδες ανθρώπους να χορεύουν ελληνικά και αλβανικά τραγούδια στο γαμήλιο γλέντι. Νωρίτερα, στο σπίτι του γαμπρού, τον ξεπροβόδιζαν για την εκκλησία, με ορχήστρα τσιγγάνων.

Βιντεάκια με γαμήλιους χορούς με αλβανική παραδοσιακή μουσική.