Σε προεκλογικούς ρυθμούς

...αναδημοσίευση από το http://www.ikariamag.gr...

ΕΚΛΟΓΕΣ 2012: Ο Νάσος Μπράτσος απαντά στο ikariamag.gr Βουλευτικές Εκλογές 2012… κι εμείς «οφείλουμε» να ασχοληθούμε διότι μας αφορούν. Σε αυτές τις εκλογές είπαμε να μη θέσουμε κοινές ερωτήσεις σε όλους τους υποψηφίους όπως κάναμε το 2010 στις δημοτικές. Όχι επειδή ήμασταν σίγουροι πως ήταν θέμα χρόνου και αυτή μας η κίνηση να τύχει αντιγραφής αλλά γιατί θεωρούμε ότι λόγω του αριθμού των υποψηφίων και των διαφορετικών συνθηκών αυτών των εκλογών, η συσσώρευση πλήθους απαντήσεων πάνω σε ερωτήσεις γενικών αρχών και διακηρύξεων όπου όλοι απαντούν «στρογγυλά», δε θα είχε καμία ιδιαίτερη σημασία.

Θα ρωτήσουμε λοιπόν όσους είναι δυνατόν, θα μιλάμε με τον κάθε υποψήφιο χωριστά και θα τον καλέσουμε να "αντιμετωπίσει" ερωτήματα που ο κόσμος που δεν ανήκει στο κόμμα του, θα ήθελε να θέσει προκειμένου να κρίνει και να επιλέξει. Θα αποφύγουμε τις ερωτήσεις «τάπερ», θα καλέσουμε τους υποψηφίους να αποφύγουν τις απαντήσεις «σεντόνια» και θα κινηθούμε στην περιοχή της απλής λογικής και των πραγματικών μας αποριών.

Καλή ψήφο σε όλους.

Νάσος Μπράτσος – ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α (Βιογραφικό του, εδώ. Όλοι υποψήφια του συνδυασμού σε Ικαρία & Σάμου, εδώ).

1. Η πολυδιάσπαση της Αριστεράς είναι ένα ζήτημα παλαιό. Αν όχι τώρα, πότε θα έπρεπε να κατέβει όσο το δυνατόν ενωμένη στις εκλογές; Δε θα τις εξασφάλιζε αυτό μια διαφορετική δυναμική; Τι φταίει;

Η ενότητα και η δυναμική δεν είναι ανεξάρτητη από τους πολιτικούς στόχους και την προοπτική. Να θυμηθούμε τον μεγάλο και ενιαίο Συνασπισμό του 1989-1990 (και δεν κρύβω ότι τότε τον είχα ψηφίσει) που κατέληξε να κάνει κυβέρνηση με τη ΝΔ και ακολούθως με ΝΔ και ΠΑΣΟΚ μαζί (δηλαδή το δικομματισμό που κατηγορούσε). Επίσης έχουμε χρέος να απαντάμε στο ζήτημα της προοπτικής. Προφανώς οι αγώνες του σήμερα εμπνέονται από το όραμα του αύριο. Δεν μπορεί η απάντηση στην κόλαση της τρόικας να είναι πχ καθεστώτα σαν την Αλβανία του Χότζα, ή την Κίνα της Τιεν αν Μεν και των "κινέζικων μεροκάματων", ή το πάλαι ποτέ ανατολικό μπλοκ. Σε αυτά τα ζητήματα βρίσκονται οι ρίζες των προβλημάτων, αλλά αυτό δεν εμποδίζει την κοινή δράση σε τρέχοντα ζητήματα, μέσα σε κοινωνικούς χώρους. Για το λόγο αυτό στείλαμε "ανοιχτή επιστολή" στους πολιτικούς φορείς της αριστεράς πριν λίγο καιρό. Δεν είναι "εχθροί μας", όσοι δεν συμφωνούν με εμάς, εχθροί μας είναι το σύστημα που εκμεταλλεύεται τους ανθρώπους για να βγάζουν κέρδος ελάχιστοι.

2. Η Ικαρία έχει μία μεγάλη παράδοση στην αριστερή ψήφο. Γιατί θεωρείτε ότι οι παραδοσιακοί ψηφοφόροι του ΚΚΕ θα πρέπει να επιλέξουν εσάς;

Δεν διεκδικούμε τους ψηφοφόρους του ΚΚΕ, στο οποίο ευχόμαστε να πάει καλά, αλλά κόσμο που αποδεσμεύεται από τα μέχρι πρότινος "παραδοσιακά" κόμματα και με τον οποίο γνωριστήκαμε μέσα σε πολύχρονες διαδρομές αγώνων μέσα σε κοινωνικούς χώρους, με αποκορύφωμα την τελευταία διετία μέσα σε απεργίες, πλατείες, αντιστάσεις στα χαράτσια, κλπ. Αν και δημιούργημα του 2009 η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, αυτό δε σημαίνει ότι όσοι συμβάλαμε στο εγχείρημα, δεν είχαμε τις διαδρομές μας, "κουβαλώντας" και τις σχέσεις που χτίστηκαν μέσα σε μαζικούς χώρους. Να πούμε ότι αν ο πανελλαδικός αριθμός ψήφων της ΑΝΤΑΡΣΥΑ φτάσει το 3%, τότε με τον ισχύοντα εκλογικό νόμο, κόβουμε από ΠΑΣΟΚ-ΝΔ, εννέα βουλευτές. Θυμίζουμε ότι στις αυτοδιοικητικές εκλογές του 2010 είχαμε στο πανελλαδικό σώμα 2%, χωρίς να έχουμε κατέβει πανελλαδικά. Δίνουμε τη μάχη, παρά τα στημένα γκάλοπ και τη σιωπή των ΜΜΕ. Το καλύτερο αποτέλεσμα λοιπόν θα είναι ο συνδυασμός της ανοδικής εκλογικής καταγραφής όλων των αριστερών συνδυασμών, με παράλληλη ενίσχυση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στο 3% για να κόψουμε στους τροϊκανούς την αυτοδυναμία. Επίσης η ΑΝΤΑΡΣΥΑ αποτελεί σταθερό σημείο στους κοινωνικούς αγώνες, εκφράζοντας απόψεις για το προχώρημά τους και όχι το σταμάτημά τους, κάτω από λογής-λογής πιέσεις.

3. Πετρέλαια και εξορύξεις είναι μια επικίνδυνη περιοχή, από τη μία για να μην οικειοποιηθούν άλλοι τους φυσικούς πόρους της χώρας μας στο όνομα -πάντα- του λαού της και από την άλλη για τα παιχνίδια που παίζονται γύρω από την εθνική ακεραιότητα. Πώς τοποθετείστε εσείς σε αυτά;

Ο χορός των πολυεθνικών και των κυβερνήσεων που τις στηρίζουν, εγκυμονεί κινδύνους, έως και πολεμικών περιπετειών. Οι ελληνικές κυβερνήσεις με την εμπλοκή τους σε αντίστοιχες περιπέτειες (Ιράκ-Αφγανιστάν) έχουν δώσει δείγματα γραφής. Για το Αιγαίο σταθερή επιλογή αποτροπής δυσάρεστων εξελίξεων, είναι η παράλληλη πολιτική ενίσχυσης της φιλίας των λαών της περιοχής, το ανοιχτό μέτωπο με τις μιλιταριστικές επιλογές (όπως τα κοινά γυμνάσια με το Ισραήλ), σε συνδυασμό με την αντίθεση στα σχέδια των πολυεθνικών. Προφανώς η καταλήστευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών, δεν συμβαίνει μόνο στο Αιγαίο, για να θυμίσω και το κοίτασμα φυσικού αερίου στο Ιόνιο.

4. Θεωρείτε ότι είναι εφικτές οι προτάσεις σας για να ξεπεραστεί η κρίση; Τι απαντάτε σε όσους λένε πως η Αριστερά είναι απλώς για να διαμαρτύρεται; Αναφέρατε μας ένα απλό παράδειγμα για να ξεφύγουμε από το τέλμα.

Θα θυμίσω την πρόταση μεγάλου αριθμού συνδικαλιστικών οργανώσεων (και διαφορετικών πολιτικών αποχρώσεων) πριν από μερικά χρόνια, για τις θετικές επιπτώσεις που θα δημιουργούσε η εφαρμογή του 35ωρου (επτάωρο-πενθήμερο) χωρίς μείωση των αποδοχών, που θα δημιουργούσε νέες θέσεις εργασίας, θα έδινε εισφορές στα ταμεία, αγοραστική δύναμη στους μισθωτούς, θα περιόριζε την αφαίμαξη από επιδόματα ανεργίας. Όλες οι κυβερνήσεις της εποχής αρνήθηκαν τις προτάσεις των συνδικάτων (ακόμα και των ίδιων τους των κομματικών μελών σε αυτά) και τις τεκμηριωμένες θέσεις του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ και άλλων επιστημόνων. Προκειμένου να μη μειωθεί η κερδοφορία επιχειρήσεων, προτίμησαν να σιωπήσουν μπροστά στην πρόταση αυτή και να επιβάλλουν τη σιωπή και στους συνδικαλιστικούς τους μηχανισμούς, για να "πνιγεί" το θέμα. Επίσης κομβικά σημεία της πρότασής μας είναι η μονομερής διαγραφή του χρέους (που δεν δημιούργησε ο κόσμος της εργασίας), ο εργατικός-κοινωνικός έλεγχος των επιχειρήσεων και η έξοδος από την Ε.Ε. (και όχι την "Ευρώπη", που είναι γεωγραφική έννοια και βλακωδώς και ύποπτα αναφέρουν ορισμένοι).

5. Είστε δραστήριος και ευαισθητοποιημένος δημοσιογράφος. Τώρα, με την κρίση και στα παραδοσιακά ΜΜΕ, θεωρείτε πως το ίντερνετ είναι ένας τρόπος για πολυφωνική και ανεξάρτητη ενημέρωση από τους μεγάλους ομίλους; Κρύβει και κινδύνους;

Το διαδίκτυο είναι σίγουρα η ανερχόμενη μορφή ενημέρωσης, αλλά ισχύουν οι ίδιοι "παραδοσιακοί" διαχωρισμοί που εκφράζονται και στα έντυπα και ηλεκτρονικά ΜΜΕ. Αυτοί είναι ποιός ελέγχει το κάθε μέσο, αν αυτό φαίνεται ή είναι καλυμμένο, για να ξέρουμε και τι σκοπούς και συμφέροντα εκφράζει, αν τηρούνται στα επαγγελματικά ΜΜΕ οι προβλεπόμενοι όροι εργασίας, η δεοντολογία, η διασταύρωση της είδησης, ο πλουραλισμός, ο σεβασμός στη διαφορετικότητα, η διάκριση είδησης και σχολίου που εμπεριέχει άποψη. Η κρίση υπάρχει και στα ιντερνετικά ΜΜΕ, αλλά δεν είναι ο χρόνος και η θεματική για να ανοίξουμε το ζήτημα αυτό τώρα. Φτάσαμε στο σημείο, ο ασφυκτικός έλεγχος στα πανελλαδικής εμβέλειας ΜΜΕ, απο επιχειρηματικά συμφέροντα (να μην ξεχνάμε ότι είναι μέσα σε ομίλους με άλλου είδους επιχειρήσεις, πχ ναυτιλιακές, τράπεζες, κατασκευαστικές), ανοίγει πεδίο δράσης για ανεξάρτητες προσπάθειες και στο διαδίκτυο και ευρύτερα.

Σας ευχαριστούμε πολύ!

ikariamag.gr|η Ικαρία…αλλιώς!