Αναζητώντας συμμάχους

Γράφει ο Ιάκωβος Ποθητός

Από τους αρχαίους χρόνους, κάθε κράτος προσπαθούσε να εξασφαλίσει συμμαχίες με άλλες χώρες, είτε για να συμμετέχει σε έναν ισχυρό οικονομικό – στρατιωτικό συνασπισμό για την επίτευξη συγκεκριμένων επιλογών, που θα βοηθούσε τόσο για την διατήρηση της ειρήνης στην περιοχή του όσο και στην βελτίωση του βιοτικού επιπέδου των πολιτών του. Δεν αποτελεί επομένως καινοτομία από μια χώρα η αναζήτηση συμμάχων στην σημερινή δύσκολη εποχή.

Για την Ελλάδα όμως, θα ήταν πράγματι καινοτομία αν οι πολιτικοί της ξεκολλούσανε από τους λόγους τους και την πρακτική τους ιδέες όπως «ανήκουμε εις την Δύση» και το «είμαστε με την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ευρώ».

Μελετώντας προσεκτικά την μεταπολεμική Ιστορία της Ελλάδας, βλέπουμε ότι πράγματι, υπήρξαν στιγμές που σύμμαχοί μας, μας βοήθησαν προκειμένου να ανταπεξέλθουμε από δύσκολες καταστάσεις (Σχέδιο Μάρσαλ μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο) αλλά με οργή διαπιστώνουμε ότι άλλες φορές, ότι «σύμμαχοί» μας, όχι μόνο μας επέβαλαν ληστρικούς όρους σε δάνεια που μας έδιναν, αλλά μας επέβαλαν ταυτόχρονα, να αγοράζουμε πανάκριβα δικά τους προϊόντα. Όργανά τους σε αυτή την τακτική είχαν κι Έλληνες με ελαστική συνείδηση που κατείχαν σημαντικές πολιτικές ή Δημόσιες θέσεις.

Όμως, άσχετα αν κάποιοι Έλληνες ήτανε πρόθυμοι να προβούν στην οποιαδήποτε πράξη κατά της χώρας τους, οι σύμμαχοι, οι εταίροι, πρέπει να έχουν τέτοια συμπεριφορά; Πρέπει να εκμεταλλεύονται μια σύμμαχο χώρα και να την οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στη χρεοκοπία αντί να την στηρίζουν, να την βοηθούν και μάλιστα να της υποδεικνύουν ποια στελέχη της, ποιοι θεματοφύλακες είναι ευάλωτοι σε δωροδοκίες και σε πράξεις που θα την οδηγήσουν σε οικονομικά ή εθνικά αδιέξοδα; Πως μπορεί να λέγεται σύμμαχος μια χώρα που δωροδοκεί κόμματα, πολιτικούς και ανώτατα στελέχη της Δημόσιας Διοίκησης μιας άλλης χώρας, που ανήκει στον ίδιο στρατιωτικό και οικονομικό συνασπισμό, προκειμένου να πουλήσει πανάκριβα προϊόντα που παράγει;

Και περισσότερο, πως μπορεί να λέγεται σύμμαχος όταν σε μεγάλα εθνικά ζητήματα που αντιμετωπίζει ένα μέλος αυτής της συμμαχίας, αυτή βρίσκεται απέναντι; Η Γερμανία, η Σουηδία, η Φιλανδία αλλά και η Αμερική είναι φανερά απέναντι στην Ελλάδα και τους Έλληνες. Γιατί χρόνια τώρα με την τακτική τους, με τις ενέργειές τους και με τις αποφάσεις τους, έχουν πλήξει ανεπανόρθωτα την Ελλάδα και τους Έλληνες. Με λίγα λόγια, κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας αν λέμε πως αυτές οι χώρες είναι σύμμαχοί μας. Στην δύσκολη οικονομική κατάσταση που βρίσκεται η Ελλάδα σήμερα, θα περίμενε μια άλλη στάση από τους «συμμάχους» της.

Οι Έλληνες θα περίμεναν, οι Γερμανοί να εκδήλωναν την μετάνοιά τους για την καταστροφή και τον όλεθρο που προκάλεσαν παγκοσμίως, δείχνοντας έμπρακτα την απόφασή τους να βοηθήσουν την χώρα μας. Αντ’ αυτού, ακολουθούν την τακτική του κατακτητή, του δουλέμπορα, του αποικιοκράτη, και δεν νοιάζονται αν εκατομμύρια Έλληνες καταστρέφονται, αν χιλιάδες νέοι, ο ανθός της Ελλάδας, εγκαταλείπει την χώρα για να αναζητήσει ένα καλύτερο αύριο σε ένα άλλο Κράτος. Κοντά σ’ αυτούς, τους αδίστακτους Γερμανούς πολιτικούς, που αποδεικνύονται το ίδιο στυγνοί κι αδίστακτοι όπως τα Χιτλερικά στρατεύματα, συστρατεύονται οι Σουηδοί, οι Φιλανδοί κι όλοι εκείνοι, που μέχρι σήμερα δεν έχουν καταφέρει να ξεχωρίσουν την διαφορά μεταξύ του ανθρώπου και του ανθρωποειδούς.

Γιατί, για να μπορεί να κάνεις αυτόν τον διαχωρισμό, θα πρέπει να έχεις ανέβει στο επίπεδο του ανθρώπου. Πολιτισμένος δεν είναι εκείνος που έχει πολλά χρήματα και ισχυρά όπλα. Πολιτισμένος είναι εκείνος που μπορεί να οδηγήσει με ειρηνικούς τρόπους ανθρώπους, σε δρόμους που οδηγούν ψηλά, που ανοίγουν νέους, καλύτερους κι ανοιχτούς ορίζοντες, που βελτιώνει την ποιότητα ζωής τους, που μπορεί να γίνει αφορμή για τη δημιουργία μιας υγιούς κοινωνίας. Τι από όλα αυτά μπορεί να καυχηθεί η Γερμανία και τα κολαούζα της ότι έχουν πετύχει; Ότι έχουν αιματοκυλήσει τόσες φορές λαούς που ζούσαν ειρηνικά; Ότι ακόμη και σήμερα, σαν απόγονοι βρικολάκων, θέλουν να πιουν στην κυριολεξία το αίμα συμμαχικών λαών;

Οφείλουμε να δούμε κατάματα την αλήθεια. Δεν μας σώνει το μνημόνιο και η Μέρκελ. Δεν μπορεί να γίνει ευαίσθητος ο Σόιμπλερ. Αυτή είναι η σκληρή αλήθεια.

Πως λοιπόν θα σωθούμε;

Πρέπει να τολμήσουμε να αλλάξουμε συμμάχους. Να ξεφύγουμε από τα δόντια των αρπακτικών που επί σειρά δεκαετιών μας κατατρώγουν τις σάρκες μας και να αναζητήσουμε συμμάχους που θα τηρούν με ευλάβεια, με σεβασμό τους κανόνες της συμμαχίας, της φιλίας, της αλληλοβοήθειας.

Η Ρωσία, η Κίνα, ακόμη κι η Ινδία καθώς κι άλλα Κράτη ίσως είναι καλύτεροι σύμμαχοι από τα αρπακτικά που έχουμε σήμερα για συμμάχους. Τι μας εμποδίζει να συνομιλήσουμε μαζί τους, να αναπτύξουμε διακρατικές σχέσεις που πιθανόν να βγάλουν τη χώρα μας από τα σημερινά αδιέξοδα; Η γεοστρατηγική θέση της Ελλάδας είναι σημαντική, πιο σημαντική όμως είναι η ζωή, το μέλλον των παιδιών μας. Κάθε στιγμή που περνάει δυσκολεύει ακόμη και περισσότερο την κατάστασή μας.

Αν οι πολιτικοί μας υπηρετούν με αίσθημα ευθύνης την Ελλάδα, οφείλουν να πράξουν το καθήκον τους, οφείλουν να μην παραδώσουν την χώρα σε ξένα χέρια. Η παράδοση της χώρας και μάλιστα χωρίς να πέσει ούτε μία τουφεκιά, θα αποτελεί την μεγαλύτερη ντροπή των πολιτικών μας για αιώνες. Γιατί αυτοί οι πολιτικοί, που σήμερα διαφεντεύουν τις τύχες της Ελλάδας, δεν θα παραδώσουν στους Γερμανούς και τα τσιράκια τους μόνο την σημερινή Ελλάδα και τους Έλληνες, θα παραδώσουν ταυτόχρονα τις θυσίες και το αίμα εκατομμυρίων Ελλήνων που έπεσαν υπέρ πίστεως και πατρίδος για να ζούμε σήμερα εμείς ελεύθεροι αλλά και το αύριο των νεότερων γενεών, που θα ζήσουν σκλάβοι κάτω από την μπότα της τρόικα. Ποιος Έλληνες πολιτικός μπορεί να προβεί σε μια τέτοια ανίερη πράξη; Κανείς. Ένας άπατρις πολιτικός όμως μπορεί…