Απεργοσπαστικά μανιφέστα στα ΜΜΕ και απαντήσεις

KAZANI ΠΟΥ ΒΡΑΖΕΙ ΤΑ ΜΜΕ (2ο μέρος)

1)ΣΕ ΔΙΑΤΕΤΑΓΜΕΝΗ... ΥΠΗΡΕΣΙΑ !

...αναδημοσίευση από το peiratikoreportaz.blogspot.com...

Την ώρα που χιλιάδες συνάδελφοι από τα ΜΜΕ θυσιάζονται άδικα και εκδικητικά από τους ιδιοκτήτες των ΜΜΕ, στο βωμό του κέρδους τους και με σκοπό τον απόλυτο έλεγχο της ενημέρωσης, κάποιοι δημοσιογράφοι, με ή χωρίς εισαγωγικά, αντί να εκφράσουν τη συμπάθεια και την αλληλεγγύη τους στους συναδέλφους τους που απολύονται και ΠΕΙΝΑΝΕ, εξυπηρετώντας τα συμφέροντα των αφεντικών τους, τάσσονται με επιστολή που δημοσιοποιούν σε «φίλια» σάιτ του διαδικτύου, κατά της απεργίας διαρκείας (ναι αυτό μάλλον τους ενοχλεί και βγαίνουν έτσι μπροστά, ειδάλλως τί κόπτονται; μήπως κινδυνεύουν εκείνοι) και ούτε λίγο ούτε πολύ ζητούν από την ΕΣΗΕΑ, να ρίξει νερό στο κρασί της και να εκφράσει…. ρεαλιστικές προστάσεις, δηλ. ούτε λίγο ούτε πολύ να μην αντιδρά με απεργίες στις μειώσεις μισθών, απολύσεις, με σκοπό, όπως λένε την επιβίωση των εφημερίδων, των καναλιών, των ραδιοφώνων και των περιοδικών.

Κανονικά σε διατεταγμένη υπηρεσία λέμε...

Έχει όμως σημασία ποιοι είναι αυτοί που ζητούν όλα αυτα με την επιστολή τους: Ανάμεσα στους περίπου 134 που βάζουν φαρδιά πλατιά την υπογραφή τους, φιγουράρουν ονόματα όπως της -επί δεκαετίες- ακριβοπληρωμένης τηλεπερσόνας Έλλης Στάη αλλά και άλλων παρουσιαστάδων, εκπομπαρχών και τηλεσχολιαστών που αμφιβάλλω αν ξέρουν εδώ και χρόνια, με πόσα λεφτά αμοίβονται οι συνάδελφοι τους και τι σημαίνουν συλλογικές συμβάσεις εργασίας, πεζοδρόμιο και αγωνία για δουλειά, χωρίς ουσιαστικό - κοινωφελές δημοσιογραφικό έργο. Που βλέπουν τη δουλειά του ρεπόρτερ σαν... μπίζνες του αφεντικού και των πολιτικών φίλων τους, κι αδιαφορούν.... αν αργοπεθαίνουν 3000 συνάδελφοι στην ψάθα ή αν παίρνουν 3 και 60 και φορούν… «φίμωτρο».

ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΕΠΙΒΙΩΣΟΥΝ ΑΥΤΟΙ ΚΑΙ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΤΟΥΣ.

Οι πασίγνωστοι σε μας που δουλεύουμε στα ΜΜΕ, κύριοι και οι κυρίες αυτές, είναι από την ΕΡΤ, το ΣΚΑΪ, το ΔΟΛ και αλλού, περίπου 134 άτομα. Αρκετοί με υψηλές αποδοχές και διαχρονικά γνωστοί απεργοσπάστες, που σε όλη την καριέρα τους εξυπηρετούσαν ΜΟΝΟ το κεφάλαιο, κάνοντας μάλιστα πολλοί απ’ αυτούς αντεργατική προπαγάνδα, (σας λέει κάτι το όνομα Πάσχος Μανδραβέλης;) σε εξωφρενικό σημείο.

‘Α ρε Παύλο Τσίμα που μέχρι σύνθημα με το όνομα σου στις πορείες έχει βγάλει ο λαός. Με το δίκιο του. ‘Α ρε Τάσο Τέλογλου... το ξέχασες το ξύλο από τους αγανακτισμένους; Αυτοί όμως δε ξεχνούν τα κατευθυνόμενα ρεπορτάζ σου. Ο κόσμος δεν είναι χαζός. Για τον Ηλία Κανέλλη, τον αριστερό (τρομάρα του) συνδικαλιστή, εκπρόσωπο των εργοδοτών τι να πω; Του τα είπαν 1200 ατόμα στη συνέλευση που τον έδιωξαν κλωτσιδόν όταν σηκώθηκε στο βήμα να πει τον καημό των αφεντικών που περνάνε δύσκολα...

Μ’ αρέσει, βρε υποκριτές, που στην επιστολή σας γράφετε : Η ενημέρωση δεν είναι εμπόρευμα, δεν (μπορεί να) είναι αντικείμενο συναλλαγών, είναι προϋπόθεση για την ομαλή λειτουργία της δημοκρατίας. Αν δε σας ήξερα προσωπικά κάποιους… θα είχα φάει και εγώ το κουτόχαρτο.

Ουστ ξεπουλημένοι!

Βεβαίως απ' όσο γνωρίζω, ανάμεσα στους υπογράφοντες υπάρχουν και πολλοί φοβισμένοι, συμβιβασμένοι, παραπλανημένοι και άσχετοι με το πως κερδίζονται οι πραγματικοί αγώνες

Χάρης Μπόλκας

2)Από "καλή θέληση" εργοδοτών χορτάσαμε

...αναδημοσίευση από το financialcrimesnews.blogspot.com...

Παραμονές ψηφοφοριών για την απεργιακή τακτική του κλάδου, κυκλοφόρησε ένα κείμενο με υπογραφές συναδέλφων, ανάμεσά τους και ο "εγώ είμαι με το μνημόνιο", όπως έχει δηλώσει στο ΔΣ της ΕΣΗΕΑ, Η. Κανέλλης, αλλά και άλλοι συνάδελφοι που τους συναντάμε σπανίως, έως και καθόλου στις δραστηριότητες των σωματείων του χώρου, όπως είναι οι απεργιακές συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις, οι δίκες σωματείων και εργαζομένων, οι περιφρουρήσεις απεργιών, η τελευταία γενική συνέλευση όπου χρειάζονταν η εξασφάλιση απαρτίας, αλλά αρκετοί εκ των υπογραφόντων το κείμενο έλαμψαν δια της απουσίας τους, οι συγκεντρώσεις αλληλεγγύης σε σωματεία άλλων ειδικοτήτων των ΜΜΕ, κλπ. Στο κείμενο, που η ουσία του είναι η αποφυγή απεργιών επισημαίνονται με πολύ χαρακτηριστικό τρόπο δύο βασικά ζητήματα.

Ενδιαφέρον παρουσιάζει η έκκλησή τους προς την εργοδοτική πλευρά, που αναφέρει: "Καλούμε τους εκδότες να επιδείξουν καλή θέληση και ψυχραιμία, αλλά και την απαραίτητη διαφάνεια ως προς τα οικονομικά τους".

Μάλιστα και τώρα περιμένουμε τον Κουρή να δείξει καλή θέληση, τον Αλαφούζο επίσης, τον Γιαννίκο και τον Ανδρουλιδάκη να σηκώσουν τη σημαία της διαφάνειας και στο ΔΟΛ και τον Πήγασο, να επιδείξουν "ψυχραιμία".

Μάλλον εκτός πραγματικότητας, είναι ο πόθος των συναδέλφων για μετριοπαθή εργοδοσία, που μπαίνει σε διάλογο με τα σωματεία. Τα οποία σωματεία, στην ουσία κατηγορούν για μαξιμαλιστικές διεκδικήσεις, αφού όπως αναφέρουν: "Η ΕΣΗΕΑ εξακολουθεί να χώνει το κεφάλι της στο χώμα και να οχυρώνεται πίσω από μη ρεαλιστικά συνθήματα όπως «μηδενικές αυξήσεις, μηδενικές απολύσεις», χωρίς παράλληλα να απαιτεί τον έλεγχο των πραγματικών οικονομικών στοιχείων των εκδοτικών εταιρειών και των βασικών μετόχων τους".

Συνεχίζοντας το συλλογισμό των συναδέλφων, αφού είναι μη ρεαλιστικός στόχος οι μηδενικές απολύσεις, ποιοί "πρέπει" να απολυθούν? Επειδή φανταζόμαστε ότι κανείς από τους υπογράφοντες δεν υποννοεί τον εαυτό του, μάλλον στραβοκοιτάνε προς το διπλανό τους. Και με ποιά κριτήρια μπορούν να γίνουν "αποδεκτές" οι απολύσεις από τα σωματεία, που πρέπει να είναι "προσγειωμένα" στις συνθήκες κρίσης?

Όσο για το είδος της ενημέρωσης που υπερασπίζονται ορισμένοι από τους υπογράφοντες, αρκεί να υπενθυμίσουμε μια ενδεικτική περίπτωση, εδώ.

Θα προτείναμε να προσγειωθούμε όλοι στη σκληρή πραγματικότητα, που απαιτεί σκληρούς αγώνες, τους οποίους δεν έχουμε δώσει μέχρι σήμερα, συνολικά σαν εργαζόμενοι στα ΜΜΕ και μόνο τότε μπορεί η εργοδοσία να αναγκαστεί να μπει σε διάλογο, όχι επιλογής αριθμού θυμάτων από το χώρο των εργαζομένων και περικοπής μισθών, αλλά στήριξης των θέσεων εργασίας