Ικαριώτες Πρόσφυγες στο Β Παγκόσμιο Πόλεμο Α μέρος

https://www.youtube.com/watch?v=C625SYZQJ9U

Τετάρτη 12 Οκτωβρίου 2011

Ανακοίνωση Ενωτικού Συλλόγου Εργαζομένων Τράπεζας Πειραιώς

Αριθμ.Πρωτοκ.: 6966
Θεσσαλονίκη, 3 Οκτωβρίου 2011
Λες:
Πολύν καιρό αγωνίστηκες. Δεν μπορείς άλλο πια
ν’ αγωνιστείς.
Άκου λοιπόν:
Είτε φταίς είτε όχι:
Σαν δεν μπορείς άλλο να παλέψεις, θα πεθάνεις.
Μ.Μπρέχτ
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ - ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΚΑΙ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ – Η ΥΠΕΡΤΑΤΗ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ ΜΑΣ
Συνάδελφοι,
Κάθε εβδομάδα, αλλά και κάθε μέρα που περνάει, αφήνει της θέση της σε μια ακόμη χειρότερη, καθώς εδώ και κοντά δύο χρόνια κυβέρνηση, ΔΝΤ και ευρωπαίοι «σύμμαχοι» μας, θέτουν με συνέπεια σε εφαρμογή τα αιμοσταγή σχέδιά τους. Σχέδια, που με συνοπτικές διαδικασίες, κόβουν σε σταθερή βάση μισθούς και συντάξεις, σχεδιάζουν χιλιάδες απολύσεις, βάζουν συνεχώς το χέρι στη τσέπη μας με απανωτούς νέους φόρους και αντισυνταγματικά χαράτσια (αφήνοντας μόνιμα στο απυρόβλητο τους έχοντες και κατέχοντες), ξεπουλάνε τον τόπο μας, διαλύουν ότι έχει απομείνει ακόμη όρθιο. Ακόμη και σήμερα που μιλάμε, άρχισαν να κυκλοφορούν πάλι τα περυσινά σενάρια που ήθελαν τους τραπεζίτες να ζητούν από την ΟΤΟΕ μείωση – άκουσον άκουσον – μισθών 10%. Οι άνθρωποι που έχουν τεράστια συμβολή για το σημερινό μας χάλι, οι άνθρωποι που μέσα από τη δουλειά μας έγιναν πάμπλουτοι τα προηγούμενα χρόνια, έχουν το θράσος σήμερα να απαιτούν μειώσεις από τους εργαζόμενους που έχουν κυριολεκτικά ξεζουμιστεί και γονατίσει από το βάρος των συνεχιζόμενων κυβερνητικών μέτρων.
Ειδικότερα δε, πολύ περισσότερο αδιανόητο θα ήταν να γίνονται σκέψεις για κάτι παρόμοιο στην Τράπεζά μας, όπου η Διοίκηση συστηματικά και επί σειρά ετών στερεί από τους εργαζόμενους ακόμη και τα νόμιμα δεδουλευμένα τους, ξεκινώντας από τη μη διενέργεια κρίσεων και το πάγωμα των αυξήσεων για κοντά μια επταετία του επιδόματος βαθμού, συνεχίζοντας με τις άπειρες απλήρωτες ώρες υπερωριακής απασχόλησης και καταλήγοντας στο τελευταίο εφεύρημα της απορρόφησης των αυξήσεων που προκύπτουν από την αλλαγή του κλιμακίου της ΣΣΕ της ΟΤΟΕ.
Συνάδελφοι,
Η εγκληματική και ατελέσφορη πολιτική του Μνημονίου σαρώνει τα πάντα βυθίζοντας με τον πιο ξεδιάντροπο τρόπο την κοινωνία σε απόγνωση. Είναι από τις λίγες φορές που οι εφαρμοζόμενες πολιτικές επηρεάζουν σε τέτοια έκταση και προς το χειρότερο τη ζωή των ανθρώπων. Οι οικονομία και η κοινωνία έχουν αφεθεί στα «αποτελέσματα» των τηλεδιασκέψεων της ελληνικής κυβέρνησης, μιας κυβέρνησης που μπροστά στην υλοποίηση των σχεδίων της δε σέβεται και δεν υπολογίζει τίποτα.
Από την ώρα, που έκλεισε την άθλια συμφωνία με το ΔΝΤ και ακολούθησε η Τρόικα με τα διαβόητα Μνημόνιά της (λανθασμένα χονδροειδώς από την αρχή μέχρι το τέλος και ψηφισμένα χωρίς καν να διαβαστούν), η πατρίδα μας περιφέρεται δεμένη χεροπόδαρα στους δανειστές της, ρεζιλεμένη και ταπεινωμένη από τους ίδιους τους κυβερνήτες της. Χαρακτηριστική η τελευταία δήλωση του Υπουργού Οικονομικών «ευτυχώς υπάρχουν και οι δανειστές μας» που παραπέμπει σε μαύρες εποχές της ιστορίας της χώρας μας. Φυσικά το χειρότερο όλων, που πλέον ομολογείται χωρίς ντροπή ακόμη και από τους πρωτεργάτες αυτής της πολιτικής είναι ότι, όλα αυτά τα μέτρα και οι συμφωνίες δεν οδηγούν σε κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα. Σε όποιες θυσίες και να υποβληθούν οι εργαζόμενοι, με την πολιτική αυτή η ύφεση θα βαθύνει, τα έσοδα του κράτους θα μειώνονται, το δημοσιονομικό έλλειμμα θα διευρύνεται.
Το ερώτημα πλέον που μπαίνει άμεσα, επιτακτικά, καθημερινά στον καθένα μας είναι το μέχρι πότε είμαστε διατεθειμένοι να ανεχθούμε αυτή τη κατάσταση. Πιστεύει κανείς σοβαρά ότι δεν θα συνεχιστούν τα μέτρα μέχρι να ολοκληρωθεί το σχεδιασμένο έγκλημα της διάλυσης του κοινωνικού ιστού της χώρας μας; Πιστεύει κανείς σοβαρά ότι θα έρθει ο καιρός όπου «όλα θα περάσουν» και θα επιστρέψουμε στα επίπεδα που βρισκόμασταν πριν την κρίση; Πιστεύει κανείς σοβαρά ότι οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι (κυρίως αυτοί) και οι άνεργοι δεν θα είναι μόνιμα οι πρώτοι – και πιθανότατα οι μοναδικοί – που θα συνεχίσουν να αλέθονται στις μυλόπετρες των καθημερινών νέων μέτρων που θα εφευρίσκει η πλήρως ενδοτική γενιά πολιτικών που μας κυβερνά;
ΚΑΙ ΑΝ ΟΛΟΙ ΣΥΜΦΩΝΟΥΜΕ ΣΤΙΣ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙΣ - ΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ;
Συνάδελφοι,
Η κυβέρνηση δεν έχει εδώ και πολύ καιρό καμία νομιμοποίηση να καταστρέψει την κοινωνία και τους εργαζόμενους, γιατί απλούστατα η πολιτική της βρίσκεται σε προφανή και κατάφωρη αναντιστοιχία με το λαϊκό αίσθημα. Το πρόβλημα όμως αυτό δεν μπορεί να λυθεί από μόνο του και σε καμία περίπτωση βέβαια η αδράνειά μας δεν συμβάλει στην ανατροπή αυτής της πολιτικής. Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι, η αντίθεση στην καταστροφή του μέλλοντος και του δικού μας και των παιδιών μας δεν είναι κάτι που μπορεί να περιμένει ώστε να εκφραστεί εκλογικά και μόνο.
Έχοντας απέναντί μας ανθρώπους αδίστακτους, που κέρδισαν τις τελευταίες εκλογές εξαπατώντας ξεδιάντροπα των ελληνικό λαό με εκείνο το πελώριο ψέμα «λεφτά υπάρχουν» και που από τότε μέχρι σήμερα βρίσκονται σε ευθεία σύγκρουση με τους εργαζόμενους και την κοινωνία, κάθε άλλη πράξη πλην του ξεσηκωμού και της καθημερινής ατομικής και συλλογικής μας αντίστασης, δυστυχώς καταγράφεται σαν συνέργεια και συνενοχή. Σήμερα, τώρα, οι εργαζόμενοι πρέπει με τη στάση τους να αλλάξουν το σκηνικό.
Σήμερα, τώρα, το συνδικαλιστικό κίνημα πρέπει να δρομολογήσει το νέο αγωνιστικό του βηματισμό και να πρωτοστατήσει ώστε να γιγαντωθεί η αντίσταση απέναντι στο ανακυκλωμένο αδιέξοδο της εφαρμοζόμενης κυβερνητικής πολιτικής. Σε κάθε στιγμή, σε κάθε ευκαιρία, σε κάθε περίσταση και όπου μπορούμε στις επερχόμενες απεργιακές κινητοποιήσεις (με πρώτη αυτή της Τετάρτης 19 Οκτωβρίου), στις συγκεντρώσεις, στο χώρο δουλειάς μας δηλώνουμε το ΟΧΙ στο μνημόνιο, στην Τρόικα, στην κυβερνητική πολιτική.
Ξυπνάμε το διπλανό μας, τον πείθουμε να αφήσει την τηλεόραση, να σηκωθεί από τον καναπέ και να πάψει να δέχεται στωικά και αδιαμαρτύρητα την καταστροφή της ζωής του. Τον πείθουμε ότι και από τη στάση μας συνδιαμορφώνονται οι εξελίξεις, τον πείθουμε για το αυτονόητο που θέλουν να το ξεχάσουμε, ότι δηλαδή η ιστορία δεν μπορεί και δεν αποδέχεται τους μονόδρομους. Αυτό είναι το κάλεσμα του καιρού μας, αυτή είναι η πραγματική εθνική μας προσπάθεια – και σ’αυτή την προσπάθεια δεν πρέπει να λείψει κανείς. Ας δείξουμε επιτέλους στους κάθε λογής «προσκυνημένους» τη δικιά μας δύναμη.
Για το Δ.Σ. του Συλλόγου
Ο Πρόεδρος Ο Γ.Γραμματέας
Γ.Γουγούλης Μ.Τσιμρόγλου