Territorio στην Κυψέλη

Όταν όλοι οι άνθρωποι του κόσμου δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν, πως μπορεί να ξεχωρίζει μια περιοχή? Μόνο μια ματιά ξεχωριστή η οποία διεισδύει στα χρώματα και στις κρυμμένες υφές του τοπίου, μπορεί να καταφέρει να μας μεταφέρει μια τέτοια αίσθηση. Αφορμές για έναν φωτογράφο να συλλάβει μια εικόνα υπάρχουν αμέτρητες, όταν όμως αυτό συμβαίνει μέσα από την διάδραση πρωταγωνιστών και συνθέτη, τότε η κάμερα, το μέσο παύει να στέκεται εμπόδιο ανάμεσα τους και ελευθερώνει το φωτογραφικό παιχνίδι..

Το Territorio del Mundo (Περιοχή του Κόσμου) είναι μια περιοχή πολύ διαφορετική από οποιαδήποτε άλλη , μια περιοχή η οποία υπάρχει μόνο γιατί υπάρχει το είδωλο της στον φωτογραφικό φακό. Είναι ο προσωπικός κόσμος του φωτογράφου που τον μοιράζεται μαζί μας, που εμπεριέχει τον χρόνο και τον άνθρωπο. Η «περιοχή του κόσμου» δεν είναι γεωγραφικό μέγεθος , αλλά είναι μια στιγμή, που ξεκλειδώνει πληθώρα ερεθισμάτων. Τι μπορεί να κάνει μια έκθεση φωτογραφίας για να ξεχωρίσει, η ίδια η φωτογραφία? Η παρουσίαση? Η προσωπικότητα του φωτογράφου? Στο παιχνίδι αυτό πρέπει να συμμετέχει κι ο ίδιος ο θεατής. Ο θεατής πρέπει να σαγηνευθεί κι να περιπλανηθεί ο ίδιος σε αυτόν τον πρωτότυπο κόσμο..

Σαν ιδανικός χώρος για την έκθεση επιλέχθηκε η Παλαιά Αγορά της Κυψέλης Ένας χώρος διαχειριζόμενος από κατοίκους και μη που προσπαθούν να διατηρήσουν εναν από τους ελάχιστους χώρους ελεύθερης έκφρασης στο κέντρο της Αθήνας. Η αγορά της Κυψέλης συλλαμβάνεται σαν μια ακόμη «περιοχή του κόσμου» που συνδέετε αρμονικά με τις αποχρώσεις και την αίσθηση του Territorio. Σκοπός της έκθεσης δεν είναι μόνο να παρουσιάσει κάποιες όμορφες εικόνες, αλλά είναι επίσης να ευαισθητοποιήσει και να κάνει τον θεατή να σκεφτεί. Και σε αυτή του την σκέψη να συμπεριλάβει κι τον πραγματικό χώρο στον οποίο βρίσκονται οι φωτογραφίες.

Η αγορά την Κυψέλης θέλει την υποστήριξη όλων μας.

Video:Man with Beers

"Το έδαφος δεν είναι ένας φυσικός περίγυρος, ούτε καν ένας επιπλέον περίγυρος, ούτε ρυθμός ή πέρασμα περίγυρων. Το έδαφος είναι στην πραγματικότητα μια πράξη, που επιδρά στους περίγυρους και τους ρυθμούς και τους "εδαφικοποιεί". Ένα έδαφος αντλεί απ' όλους του περίγυρους, τους τρώει από τα μέσα, τους κλείνει στην αγκαλιά του (μολονότι παραμένει ευάλωτο στις παρεισφήσεις). Κατασκευάζεται από όψεις ή μέρη περίγυρων. Υπάρχει έδαφος από την στιγμή που υπάρχει εκφραστικότητα του ρυθμού. Είναι η ανάδυση εκφραστικών υλών (ποιοτήτων) που θα ορίσει το έδαφος. Ας πάρουμε ένα παράδειγμα όπως εκείνο του χρώματος των πουλιών ή των ψαριών: το χρώμα είναι ένα στοιχείο της μεμβράνης, που παραπέμπει με την σειρά του σε ορμονικά εσωτερικά στοιχεία·όμως το χρώμα παραμένει λειτουργικό και πρόσκαιρο όσο είναι προσδεδεμένο σε ένα τύπο δράσης (σεξουαλικότητα, επιθετικότητα, φυγή). Γίνεται εκφραστικό αντιθέτως όταν αποκτά μια χρονική σταθερότητα και μια χωρική παρουσία που το μετατρέπουν σε εδαφικό ή μάλλον εδαφικοποιητικό σημάδι: μια υπογραφή."Felix Guattari???

Ο Manu Tilinski γεννήθηκε το 1983 στο Βερολίνο, από πατέρα Γερμανό και μητέρα Ουγγαρέζα Ελληνικής καταγωγής. Σε ηλικία τριών ετών μετακόμισε μαζί με την μητέρα του Ζωή στην Αθήνα, όπου και μεγάλωσε. Από πολύ μικρός βρέθηκε μέσα στον κινηματογραφικό κόσμο, λόγω οικογενείας. Η απόφασή του να ασχοληθεί με την Διεύθυνση Φωτογραφίας ήταν αυθόρμητη, παρόλο που αρχικές του σπούδές ήταν στο μοντάζ. Αφού εργάστηκε λίγο καιρό ως μοντέρ, κατάλαβε ότι ήθελε να στραφεί προς τη φωτογραφία. Από το 2005, ενώ δούλευε στην πρώτη μεγάλου μήκους ταινία ως δεύτερος βοηθός οπερατέρ, ξεκίνησε ο δρόμος προς την κάμερα. Μετά από δεκαεπτά ταινίες μεγάλου μήκους, και αφού εργάστηκε ως focus puller σε ταινίες και διαφημιστικά στην Ελλάδα και το εξωτερικό, πήρε την απόφαση να ασχοληθεί με πιο προσωπικά έργα. Το έναυσμα για την πρώτη αυτή ατομική έκθεση το έδωσε το πρόσφατο ταξίδι του στην ζούγκλα του Αμαζονίου και τις κοινότητες του Rio Napo, για τις ανάγκες ενός ντοκυμαντέρ. Η στατική φωτογραφία, άλλωστε, αποτελεί κομμάτι σχεδόν αναπόσπαστο κάθε ανθρώπου που ασχολείται με το φως, τις συνθέσεις και τις ιστορίες που γεννιούνται από τον συνδυασμό αυτών των δύο.

Η Επίτευξη μιας ιδέας όπως το Territorio δεν είναι απλά δύσκολη δίχως την βοήθεια διαφόρων χαρακτήρων, αλλά συνάμα πολύ σημαντική στην ουσία της.

Σε μία περιοχή του κόσμου σαν την δική μας, στην οποία υπάρχει πλήρης έλλειψη υποστήριξης του πολιτισμού από κρατικές πηγές, θα ήθελα να δώσω τα πρώτα μου ευχαριστήρια σε ανθρώπους που επιχορηγούν αυτόν με τον δικό τους προσωπικό κόπο. Άνθρωποι οπως ο Θανάσης Σινάνογλου, ο Πάνος Αδαμόπουλος, η Ελένη Αθανασίου, η Sandra και Niki Krutzsch καθώς και την Ιωάννα Γουζέλη για το πραγματικό ενδιαφέρων της. Υπάρχουν και άνθρωποι πού δίνουν το παρόν στην εκτέλεση αυτής της εκθέσης με την κριτική και δημιουργική τους σκέψη , η οποία επιτρέπει στο Territorio να πάρει τον όγκο που του αρμόζει. Ενα μεγάλο ευχαριστώ στην Μυρτώ Βουδούρη, ενας από τους κυρίους ανθρώπους που μου δώσανε την δυνατότητα να κάνω πράξη της ιδέες μου. Τον Γιώργο Σκαραφίγκα για τα σχόλια και τις γραφιστικές ικανότητες του και τον Boris Kirpotin για την ανεκτίμητη βοήθεια του στα τυπώματα. Φυσικά δεν θα μπορούσα να μη ευχαριστίσω την Δάφνη Καλαφάτη για τα εκατομμύρια εμπνευστικά ερεθίσματα, τον Νικόλα Αλαβάνο για την υποστήριξη αυτών και τον συνταξιδίωτη μου Άλεξ Μουράτογλου. Τέλος ένα μεγάλο ευχαριστώ στους κατοίκους της Κυψέλης για την φιλοξενία και γενναιοδωρία τους.

Ευχαριστώ.

..Manu Tilinski..DirectorOfPhotography Camera Operator Μαυρομιχάλη 59 Αθήνα, ΤΚ 10681