ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ-ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ-ΚΙΝΗΣΕΙΣ
στον δημόσιο τομέα 17/6/2010
ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ Η ΥΠΟΤΑΓΗ ΚΑΙ Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ! ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ!
Εδώ και αρκετούς μήνες είναι σε εξέλιξη ένας πραγματικός πόλεμος ενάντια στους εργαζόμενους! Με όπλο το Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης και το επαίσχυντο Μνημόνιο που συνυπέγραψε με το ΔΝΤ και την ΕΕ, η κυβέρνηση έχει εξαπολύσει τη μεγαλύτερη επίθεση μεταπολεμικά στα δικαιώματα και τις κατακτήσεις των εργαζόμενων. Από τις περικοπές των μισθών μας μέχρι τις επερχόμενες ιδιωτικοποιήσεις και την απορρύθμιση του ασφαλιστικού συστήματος, η κυβερνητική επίθεση δεν έχει ανάπαυλα! Ήδη σήμερα το Υπουργείο Εργασίας ανακοίνωσε το ΠΔ με το οποίο αυξάνει το επιτρεπόμενο όριο των απολύσεων, μειώνει την αποζημίωση απόλυσης, αλλάζει τους όρους υπογραφής σύμβασης και μειώνει τον μισθό των νέων εργαζομένων. Και μη βιαστεί κανείς να υποθέσει ότι αυτά αφορούν τον ιδιωτικό τομέα, γιατί θα κάνει μεγάλο λάθος!
Απέναντι στην εργασιακή και ασφαλιστική λαίλαπα, οι αντιδράσεις των εργαζόμενων συνεχώς αυξάνονται: από τον Δεκέμβρη μέχρι τον Μάη κάθε απεργία ήταν μαζικότερη από την προηγούμενη, με εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους, νέους, άνεργους να ενώνονται σε ένα ποτάμι οργής ενάντια στα μέτρα. Κι εκεί που ο φόβος άλλαξε στρατόπεδο και η κυβέρνηση άρχισε να βρίσκεται αντιμέτωπη με τις συνέπειες της πολιτικής που επέλεξε, βρέθηκαν οι πρόθυμοι σύμμαχοι για να της προσφέρουν χείρα βοηθείας!
Πώς αλλιώς να εξηγήσει κανείς τη στάση της ΑΔΕΔΥ και της ΓΣΕΕ που δήθεν «κλιμακώνουν» την αντίθεσή τους στα νέα μέτρα με… απογευματινά συλλαλητήρια και «απειλούν» με… προσφυγές στα ευρωπαϊκά δικαστήρια; Αντί να ανακοινώσουν ημερομηνία γενικής απεργίας τούτες τις μέρες που οι «επιτηρητές» του ΔΝΤ και της ΕΚΤ κάνουν ανενόχλητοι βόλτες από Υπουργείο σε Υπουργείο. Αντί να κλιμακώσουν την πάλη των εργαζόμενων για να μην κατατεθεί ποτέ το νέο αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο. Αντί να στηρίξουν τις κινητοποιήσεις των εργαζόμενων στα νοσοκομεία, στις μεταφορές και σε όλους τους δημόσιους οργανισμούς που θα ξεπουληθούν αντί πινακίου φακής, προτιμούν να ζητιανεύουν για συναντήσεις με κυβερνητικά στελέχη ή τον ΣΕΒ και να προκηρύξουν απεργία κατόπιν εορτής (όταν ήδη θα έχει κατατεθεί το ασφαλιστικό νομοσχέδιο!).
Λες και σήμερα πρέπει κανείς να περιμένει την κατάθεση κάποιου νομοσχεδίου για να καταλάβει τι συμβαίνει γύρω του! Όταν ο πληθωρισμός τρέχει με 5% και οι μισθοί όλων μας μειώνονται πάνω από 20%. Όταν η κυβέρνηση δίνει το ελεύθερο για μαζικές απολύσεις και ετοιμάζεται να πετάξει στο δρόμο χιλιάδες συμβασιούχους από τους ΟΤΑ και το δημόσιο. Όταν η δημόσια περιουσία βγαίνει στο σφυρί, διαλύεται η ασφάλιση, η περίθαλψη, η παιδεία και κάθε κοινωνικό αγαθό. Όταν ήδη υπάρχουν στην Ελλάδα 800.000 άνεργοι και οι νεότεροι από αυτούς ήδη ετοιμάζονται να μεταναστεύσουν!
Οι εργαζόμενοι αρνούμαστε να πειθαρχήσουμε στις επιταγές της ΕΕ και του διεθνούς κεφαλαίου. Αρνούμαστε τη ρητορεία της κυβέρνησης περί νέας «εθνικής προσπάθειας» στο βωμό της οποίας όλοι εμείς που δεν καρπωθήκαμε τα κέρδη τόσα χρόνια, τώρα θα καρπωθούμε τη ζημιά. Το αίτημα δεν είναι πια απλώς να παρθεί πίσω το ένα ή το άλλο νομοθέτημα. Το αίτημα του εργατικού και λαϊκού κινήματος είναι ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΑΥΤΗ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ που οδηγεί το λαό στην χρεοκοπία.
Όσοι σε αυτή τη συγκυρία συμμαχούν με την κυβέρνηση και τους συμμάχους της, όσοι υποτάσσονται στην πράξη στις προσταγές του ΔΝΤ και της ΕΚΤ, δεν είναι απλώς προδότες των συλλογικών συμφερόντων των εργαζόμενων, είναι συνυπεύθυνοι και συνδιαμορφωτές αυτής της πολιτικής. Οι συνδικαλιστικές ηγεσίες της ΑΔΕΔΥ και της ΓΣΕΕ να είναι έτοιμες να αντιμετωπίσουν τη λαϊκή οργή που θα σαρώσει την κυβέρνηση και όλους τους υποστηριχτές της.
Ο ΑΓΩΝΑΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ – ΟΧΙ ΣΤΟ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ ΤΩΝ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΩΝ!
Απάντηση μπορούν και πρέπει να δώσουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι που με συνελεύσεις και επιτροπές αγώνα σε κάθε χώρο δουλειάς να προωθήσουν το ξέσπασμα πολιτικών αγώνων με καταλήψεις, διαδηλώσεις και απεργίες που θα κλιμακώνονται και σε μορφές διάρκειας μέχρι τη νίκη των εργατικών αναγκών και την ανατροπή της αντεργατικής και αντιλαϊκής πολιτικής. Κρίσιμο ρόλο σε αυτή τη διαδικασία μπορεί να παίξει ο συντονισμός των πρωτοβάθμιων σωματείων που με αποφάσεις τους πρέπει να ξεπερνούν την ακινησία των γραφειοκρατικών ηγεσιών και να βγαίνουν στο δρόμο του αγώνα.
Απαιτούμε εδώ και τώρα:
- Να οριστεί ημερομηνία γενικής απεργίας στις 23-24 Ιούνη.
- Να κηρυχτούν από το συνδικαλιστικό κίνημα του δημοσίου ανεπιθύμητοι οι «επιτηρητές» του ΔΝΤ και της ΕΕ και να τους απαγορευτεί η είσοδος στα Υπουργεία.
- Να κληθούν συσκέψεις Ομοσπονδιών και πρωτοβάθμιων Σωματείων για να συζητήσουν τους τρόπους κλιμάκωσης των κινητοποιήσεων για να μην κατατεθεί το ασφαλιστικό τερατούργημα και να μην υπογραφεί το νέο ΠΔ των απολύσεων και της διάλυσης των συλλογικών συμβάσεων.
- Αν η ΓΣΕΕ δεν προχωρά σε απεργία, οι Ομοσπονδίες του δημοσίου να καλέσουν όσες Ομοσπονδίες του ιδιωτικού τομέα βρίσκονται σε κινητοποιήσεις (λιμάνια, μεταφορές, εργοστάσια κ.λπ.) και να οριστούν από κοινού ημερομηνίες απεργιακών και άλλων κινητοποιήσεων.
ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ-ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ-ΚΙΝΗΣΕΙΣ
στον δημόσιο τομέα 17/6/2010
ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ Η ΥΠΟΤΑΓΗ ΚΑΙ Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ! ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ!
Εδώ και αρκετούς μήνες είναι σε εξέλιξη ένας πραγματικός πόλεμος ενάντια στους εργαζόμενους! Με όπλο το Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης και το επαίσχυντο Μνημόνιο που συνυπέγραψε με το ΔΝΤ και την ΕΕ, η κυβέρνηση έχει εξαπολύσει τη μεγαλύτερη επίθεση μεταπολεμικά στα δικαιώματα και τις κατακτήσεις των εργαζόμενων. Από τις περικοπές των μισθών μας μέχρι τις επερχόμενες ιδιωτικοποιήσεις και την απορρύθμιση του ασφαλιστικού συστήματος, η κυβερνητική επίθεση δεν έχει ανάπαυλα! Ήδη σήμερα το Υπουργείο Εργασίας ανακοίνωσε το ΠΔ με το οποίο αυξάνει το επιτρεπόμενο όριο των απολύσεων, μειώνει την αποζημίωση απόλυσης, αλλάζει τους όρους υπογραφής σύμβασης και μειώνει τον μισθό των νέων εργαζομένων. Και μη βιαστεί κανείς να υποθέσει ότι αυτά αφορούν τον ιδιωτικό τομέα, γιατί θα κάνει μεγάλο λάθος!
Απέναντι στην εργασιακή και ασφαλιστική λαίλαπα, οι αντιδράσεις των εργαζόμενων συνεχώς αυξάνονται: από τον Δεκέμβρη μέχρι τον Μάη κάθε απεργία ήταν μαζικότερη από την προηγούμενη, με εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους, νέους, άνεργους να ενώνονται σε ένα ποτάμι οργής ενάντια στα μέτρα. Κι εκεί που ο φόβος άλλαξε στρατόπεδο και η κυβέρνηση άρχισε να βρίσκεται αντιμέτωπη με τις συνέπειες της πολιτικής που επέλεξε, βρέθηκαν οι πρόθυμοι σύμμαχοι για να της προσφέρουν χείρα βοηθείας!
Πώς αλλιώς να εξηγήσει κανείς τη στάση της ΑΔΕΔΥ και της ΓΣΕΕ που δήθεν «κλιμακώνουν» την αντίθεσή τους στα νέα μέτρα με… απογευματινά συλλαλητήρια και «απειλούν» με… προσφυγές στα ευρωπαϊκά δικαστήρια; Αντί να ανακοινώσουν ημερομηνία γενικής απεργίας τούτες τις μέρες που οι «επιτηρητές» του ΔΝΤ και της ΕΚΤ κάνουν ανενόχλητοι βόλτες από Υπουργείο σε Υπουργείο. Αντί να κλιμακώσουν την πάλη των εργαζόμενων για να μην κατατεθεί ποτέ το νέο αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο. Αντί να στηρίξουν τις κινητοποιήσεις των εργαζόμενων στα νοσοκομεία, στις μεταφορές και σε όλους τους δημόσιους οργανισμούς που θα ξεπουληθούν αντί πινακίου φακής, προτιμούν να ζητιανεύουν για συναντήσεις με κυβερνητικά στελέχη ή τον ΣΕΒ και να προκηρύξουν απεργία κατόπιν εορτής (όταν ήδη θα έχει κατατεθεί το ασφαλιστικό νομοσχέδιο!).
Λες και σήμερα πρέπει κανείς να περιμένει την κατάθεση κάποιου νομοσχεδίου για να καταλάβει τι συμβαίνει γύρω του! Όταν ο πληθωρισμός τρέχει με 5% και οι μισθοί όλων μας μειώνονται πάνω από 20%. Όταν η κυβέρνηση δίνει το ελεύθερο για μαζικές απολύσεις και ετοιμάζεται να πετάξει στο δρόμο χιλιάδες συμβασιούχους από τους ΟΤΑ και το δημόσιο. Όταν η δημόσια περιουσία βγαίνει στο σφυρί, διαλύεται η ασφάλιση, η περίθαλψη, η παιδεία και κάθε κοινωνικό αγαθό. Όταν ήδη υπάρχουν στην Ελλάδα 800.000 άνεργοι και οι νεότεροι από αυτούς ήδη ετοιμάζονται να μεταναστεύσουν!
Οι εργαζόμενοι αρνούμαστε να πειθαρχήσουμε στις επιταγές της ΕΕ και του διεθνούς κεφαλαίου. Αρνούμαστε τη ρητορεία της κυβέρνησης περί νέας «εθνικής προσπάθειας» στο βωμό της οποίας όλοι εμείς που δεν καρπωθήκαμε τα κέρδη τόσα χρόνια, τώρα θα καρπωθούμε τη ζημιά. Το αίτημα δεν είναι πια απλώς να παρθεί πίσω το ένα ή το άλλο νομοθέτημα. Το αίτημα του εργατικού και λαϊκού κινήματος είναι ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΑΥΤΗ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ που οδηγεί το λαό στην χρεοκοπία.
Όσοι σε αυτή τη συγκυρία συμμαχούν με την κυβέρνηση και τους συμμάχους της, όσοι υποτάσσονται στην πράξη στις προσταγές του ΔΝΤ και της ΕΚΤ, δεν είναι απλώς προδότες των συλλογικών συμφερόντων των εργαζόμενων, είναι συνυπεύθυνοι και συνδιαμορφωτές αυτής της πολιτικής. Οι συνδικαλιστικές ηγεσίες της ΑΔΕΔΥ και της ΓΣΕΕ να είναι έτοιμες να αντιμετωπίσουν τη λαϊκή οργή που θα σαρώσει την κυβέρνηση και όλους τους υποστηριχτές της.
Ο ΑΓΩΝΑΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ – ΟΧΙ ΣΤΟ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ ΤΩΝ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΩΝ!
Απάντηση μπορούν και πρέπει να δώσουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι που με συνελεύσεις και επιτροπές αγώνα σε κάθε χώρο δουλειάς να προωθήσουν το ξέσπασμα πολιτικών αγώνων με καταλήψεις, διαδηλώσεις και απεργίες που θα κλιμακώνονται και σε μορφές διάρκειας μέχρι τη νίκη των εργατικών αναγκών και την ανατροπή της αντεργατικής και αντιλαϊκής πολιτικής. Κρίσιμο ρόλο σε αυτή τη διαδικασία μπορεί να παίξει ο συντονισμός των πρωτοβάθμιων σωματείων που με αποφάσεις τους πρέπει να ξεπερνούν την ακινησία των γραφειοκρατικών ηγεσιών και να βγαίνουν στο δρόμο του αγώνα.
Απαιτούμε εδώ και τώρα:
- Να οριστεί ημερομηνία γενικής απεργίας στις 23-24 Ιούνη.
- Να κηρυχτούν από το συνδικαλιστικό κίνημα του δημοσίου ανεπιθύμητοι οι «επιτηρητές» του ΔΝΤ και της ΕΕ και να τους απαγορευτεί η είσοδος στα Υπουργεία.
- Να κληθούν συσκέψεις Ομοσπονδιών και πρωτοβάθμιων Σωματείων για να συζητήσουν τους τρόπους κλιμάκωσης των κινητοποιήσεων για να μην κατατεθεί το ασφαλιστικό τερατούργημα και να μην υπογραφεί το νέο ΠΔ των απολύσεων και της διάλυσης των συλλογικών συμβάσεων.
- Αν η ΓΣΕΕ δεν προχωρά σε απεργία, οι Ομοσπονδίες του δημοσίου να καλέσουν όσες Ομοσπονδίες του ιδιωτικού τομέα βρίσκονται σε κινητοποιήσεις (λιμάνια, μεταφορές, εργοστάσια κ.λπ.) και να οριστούν από κοινού ημερομηνίες απεργιακών και άλλων κινητοποιήσεων.