Αθήνα, Σάββατο 24 Απριλίου 2010
Ανακοίνωση – Δελτίο Τύπου
Συνεχής αγώνας ενάντια σε όσους επιβουλεύονται ΣΣΕ, Ασφαλιστικό, αυξήσεις και τις θέσεις εργασίας μας. Αυτό είναι το Πατριωτικό μας καθήκον.
Χθες ήταν μια μέρα που σηματοδότησε την έναρξη μιας περιόδου κατοχής της Ελλάδας και δουλείας του λαού της και ως τέτοια θα καταγραφεί στη συλλογική μνήμη και στην ιστορία του τόπου, ανεξάρτητα από τη διάρκεια που θα έχει αυτή η περίοδος. Η ιστορία θα καταγράψει και τους υπαίτιους αυτής της τραγωδίας, ή μάλλον της προδοσίας, ίσως όχι με τα ονόματά τους, γιατί μάλλον δεν θα τους θεωρήσει τέτοιας εμβέλειας προσωπικότητες που να χρειάζεται να τύχουν ειδικής μνείας, αλλά υπό το γενικό προσδιορισμό του πολιτικοοικονομικού κατεστημένου. Πέρα από το ίδιο το γεγονός, πέρα από αυτό το έγκλημα που συντελέστηκε επί 35 χρόνια στις πλάτες εκατομμυρίων Ελλήνων οι οποίοι, από τη στιγμή που κατάλαβαν τον εαυτό τους μέχρι τα βαθιά τους γεράματα άλλο δεν άκουγαν παρά πως, για λίγα χρόνια και για το καλό της πατρίδας, θα πρέπει να κάνουν θυσίες, αλλά μετά τους περιμένουν του Αβραάμ και του Ισαάκ τα αγαθά, υπάρχει και ένα εξοργιστικά κακοπαιγμένο θέατρο. Οι εκπρόσωποι αυτού ακριβώς του πολιτικοοικονομικού κατεστημένου, οι υπεύθυνοι αυτής της λαίλαπας που έπεσε στα κεφάλια του ελληνικού λαού, εμφανίζονται σήμερα κατηφείς, σοβαροφανείς και δηλώνουν περίλυποι αλλά ανακουφισμένοι γιατί «δεν υπήρχε άλλη λύση» και «αποσοβήθηκαν τα χειρότερα». Συνιστούν ψυχραιμία, εθνική ομοψυχία, κοινωνική συνοχή, με άλλα λόγια εθελοδουλία. Η Ελλάδα του νεοπλουτισμού, της λαμογιάς, της ασυδοσίας, της αμορφωσιάς, της αναλγησίας, της αναισθησίας και της απληστίας, η «ισχυρή Ελλάδα», καλεί την Ελλάδα της καθημερινής βιοπάλης, των χαμηλών τόνων, της μετρημένης ζωής, των ανθρώπινων διαστάσεων, της επαφής με τη ζώσα παράδοση αυτού του τόπου, την «αδύναμη Ελλάδα» σε δήθεν κοινή πορεία. Την καλεί δηλαδή να υποταχθεί στο κισμέτ, να δεχτεί αδιαμαρτύρητα ή έστω με «λελογισμένες» διαμαρτυρίες, ίσα-ίσα για την τιμή των όπλων, τη μετατροπή των εργαζόμενων, των ελεύθερων πολιτών σε δουλοπάροικους και δούλους προσαρτημένους στα σύγχρονα latifundia.
Στο πλαίσιο αυτής ζαχαρωμένης «ομοψυχίας» που θυμίζει το «Μικρό σπίτι στο λιβάδι», οι εργαζόμενοι που δείχνουν να μην έχουν αρχίσει πρόβες για το ρόλο του δούλου, αλλά να εξακολουθούν να συμπεριφέρονται σαν κανονικοί εργαζόμενοι, να διαπραγματεύονται συλλογικές συμβάσεις, να ζητούν τις αυτονόητες αυξήσεις, στιγματίζονται από αυτούς τους στυλοβάτες (των οποίων το όνομα δεν θυμόμαστε) της «κοινωνικής συνοχής» σαν παράλογοι, εκτός πραγματικότητας και υπονομευτές ούτε λίγο ούτε πολύ της «εθνικής ενότητας». Είναι προφανές ότι για τέτοιους «ψύχραιμους» και «νηφάλιους» οικονομικούς μεγαλοπαράγοντες, για τους αυτουργούς δηλαδή της άνευ όρων παράδοσης της Ελλάδας σε ξένη κηδεμονία, οι διαπραγματεύσεις μεταξύ εργοδοσίας και εργαζομένων νοούνται μόνο στη βάση του «τα δικά σας δικά μας και τα δικά μας, δικά μας». Μετά τη χθεσινή μέρα τούς ανοίγεται (ή τέλος πάντων έτσι πιστεύουν) η δυνατότητα να μεταχειρίζονται τους εργαζόμενούς τους σαν δούλους που θα τους απολύουν όποτε θέλουν, θα τους βάζουν να δουλεύουν όσο θέλουν και θα τους πληρώνουν όσο θέλουν. Με τέτοιον αέρα οι εργοδότες προσήλθαν στις διαπραγματεύσεις κομίζοντας ως μόνη …πρόταση τη συρρίκνωση όλων των κεκτημένων, την οποία θεωρούσαν αυτονόητο ότι οι εργαζόμενοι όφειλαν να αποδεχτούν. Το θεωρητικό πλαίσιο τους το παρέχουν και οι εκάστοτε πρόθυμοι κονδυλοφόροι που ήδη προτρέπουν τον κόσμο να μην αντιδράσει, γιατί αφενός αυτό θα είναι μάταιο και αφετέρου θα παρεμποδίσει τον απαραίτητο για την περίσταση … αναστοχασμό!!!
Επειδή προφανώς κάποιοι επιχειρούν μιαν ανάγνωση της πραγματικότητας με λάθος αλφάβητο, τους ενημερώνουμε:
Και αυξήσεις στις συμβάσεις μας θα ζητάμε και μάχη θα δώσουμε ώστε να μην πειραχθεί το ασφαλιστικό μας και ο θεσμός των βαρέων και θα υπερασπιζόμαστε την Πατρίδα μας. Γιατί η δική μας πατρίδα δεν έχει καμιά σχέση με την πατρίδα των υπερκοστολογημένων έργων, των λωποδυτών που ξεκοκάλισαν τα αποθεματικά των Ασφαλιστικών ταμείων, των εμπόρων που έσπρωξαν την χώρα στον παραλογισμό της διοργάνωσης ολυμπιακών αγώνων, των τζογαδόρων στο χρηματιστήριο των σκανδάλων, της Siemens, του C4I, και των επίορκων πολιτικών που σήμερα κυκλοφορούν ελεύθεροι και μας συστήνουν, παρέα με το οικονομικό κατεστημένο, «αυτοσυγκράτηση», υπαινισσόμενοι ότι μας κάνουν τη μεγάλη παραχώρηση να μας αφήνουν ελεύθερους (να αναπνέουμε) αλλά με …περιοριστικούς όρους! Όχι λοιπόν κύριοι, καμιά ανοχή στη λαμογιά.
Ø Θέλουμε το ασφαλιστικό μας αλώβητο και αναβαθμισμένο, γιατί πληρώνουμε χιλιάδες ευρώ κάθε χρόνο, για να μας πετάτε στη Γγ΄ θέση του άθλιου ΙΚΑ που χτίσατε για τους εργαζόμενους.
Ø Θέλουμε τις αυξήσεις στις ΣΣΕ μας κανονικότατα και την πραγματική αναπλήρωση του εισοδήματός μας που χάνεται μέσα στον ορυμαγδό των καθημερινών αυξήσεων στα καταναλωτικά προϊόντα (οι αυξήσεις στις τιμές των βασικών αγαθών διαβίωσης και της βενζίνης αντιστοιχούν σε μισθούς τέσσερεις και πέντε φορές μεγαλύτερους από αυτούς των Ελλήνων εργαζομένων), πολλώ μάλλον όταν δεν εγγυάσθε ούτε καν τις θέσεις εργασίας τις οποίες κατέχουμε σήμερα. Δεν έλειψαν μάλιστα και περιπτώσεις που απειλήθηκαν με απόλυση συνδικαλιστές, μετά από τους ελέγχους στις παρανομούσες επιχειρήσεις σας από το Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας.
Ø Θέλουμε την πατρίδα μας ολόκληρη. Πατρίδα μας δεν είναι μόνο «οι κάμποι …κι ο ήλιος της που χρυσολάμπει», όπως έλεγε το χαζό ποιηματάκι που μας μάθαιναν κάποτε στο σχολείο. Πατρίδα είναι πάνω απ’ όλα οι άνθρωποι. Η ζωή τους, η προσωπικότητά τους, η ελευθερία τους. Πατρίδα είναι τα γελαστά πρόσωπα των εργαζομένων, οι ΣΣΕ τους, οι ασφαλιστικές δικλείδες που τους προστατεύουν από την ακόρεστη πλεονεξία των εκάστοτε λαμογίων, παρέχοντάς τους τη στοιχειώδη δυνατότητα να συντηρούν με την εργασία τους τις οικογένειές τους και να ζουν σαν άνθρωποι. Δεν υπάρχει ελεύθερη πατρίδα με σκλαβωμένο λαό.
Η μόνη πρόταση που μας κάνετε εσείς είναι να γίνουμε δούλοι. Κι αυτό εμείς δεν το θεωρούμε πρόταση, ούτε «λύση ανάγκης», αλλά πρόκληση και ύβρη. Πώς είναι δυνατόν να σας αφήσουμε να πατήσετε πάνω στα πτώματά μας και στα πτώματα των παιδιών μας; Και μόνο στο όνομα αυτών των παιδιών, δεν έχουμε το δικαίωμα να το κάνουμε.
Ο αγώνας μόλις άρχισε. Θα είναι μακρύς και δύσκολος, αλλά πραγματικά μας δίνει κουράγιο το πρωτοφανές πλήθος Τεχνικών που συμμετείχε στην Γενική Συνέλευση της 20ης Απριλίου και αποφάσισε ΣΥΝΕΧΗ ΣΚΛΗΡΟ ΑΓΩΝΑ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΝΙΚΗ. Για τη ζωή μας και την αξιοπρέπειά μας. Το χρωστάμε στους εαυτούς μας και τα παιδιά μας. Το μέλλον τους δεν πρόκειται εμείς να το ναρκοθετήσουμε. Σε συστράτευση και αλληλεγγύη με όσους έχουν τις ίδιες με μας επιδιώξεις και όνειρα θα πορευτούμε δίπλα-δίπλα. ΞΕΚΙΝΑΜΕ. Κάνουμε ό,τι αποφασίσαμε στη Γενική Συνέλευση. ΜΕ ΤΗ ΝΙΚΗ.
Για το Διοικητικό Συμβούλιο
Ο Πρόεδρος, Ο Γενικός Γραμματέας
Δημήτρης Καμαρινόπουλος, Δημήτρης Καραπανάγος
Κυριακή 25 Απριλίου 2010
Συνεχής αγώνας (ανακοίνωση της ΕΤΕΡ)
Αθήνα, Σάββατο 24 Απριλίου 2010
Ανακοίνωση – Δελτίο Τύπου
Συνεχής αγώνας ενάντια σε όσους επιβουλεύονται ΣΣΕ, Ασφαλιστικό, αυξήσεις και τις θέσεις εργασίας μας. Αυτό είναι το Πατριωτικό μας καθήκον.
Χθες ήταν μια μέρα που σηματοδότησε την έναρξη μιας περιόδου κατοχής της Ελλάδας και δουλείας του λαού της και ως τέτοια θα καταγραφεί στη συλλογική μνήμη και στην ιστορία του τόπου, ανεξάρτητα από τη διάρκεια που θα έχει αυτή η περίοδος. Η ιστορία θα καταγράψει και τους υπαίτιους αυτής της τραγωδίας, ή μάλλον της προδοσίας, ίσως όχι με τα ονόματά τους, γιατί μάλλον δεν θα τους θεωρήσει τέτοιας εμβέλειας προσωπικότητες που να χρειάζεται να τύχουν ειδικής μνείας, αλλά υπό το γενικό προσδιορισμό του πολιτικοοικονομικού κατεστημένου. Πέρα από το ίδιο το γεγονός, πέρα από αυτό το έγκλημα που συντελέστηκε επί 35 χρόνια στις πλάτες εκατομμυρίων Ελλήνων οι οποίοι, από τη στιγμή που κατάλαβαν τον εαυτό τους μέχρι τα βαθιά τους γεράματα άλλο δεν άκουγαν παρά πως, για λίγα χρόνια και για το καλό της πατρίδας, θα πρέπει να κάνουν θυσίες, αλλά μετά τους περιμένουν του Αβραάμ και του Ισαάκ τα αγαθά, υπάρχει και ένα εξοργιστικά κακοπαιγμένο θέατρο. Οι εκπρόσωποι αυτού ακριβώς του πολιτικοοικονομικού κατεστημένου, οι υπεύθυνοι αυτής της λαίλαπας που έπεσε στα κεφάλια του ελληνικού λαού, εμφανίζονται σήμερα κατηφείς, σοβαροφανείς και δηλώνουν περίλυποι αλλά ανακουφισμένοι γιατί «δεν υπήρχε άλλη λύση» και «αποσοβήθηκαν τα χειρότερα». Συνιστούν ψυχραιμία, εθνική ομοψυχία, κοινωνική συνοχή, με άλλα λόγια εθελοδουλία. Η Ελλάδα του νεοπλουτισμού, της λαμογιάς, της ασυδοσίας, της αμορφωσιάς, της αναλγησίας, της αναισθησίας και της απληστίας, η «ισχυρή Ελλάδα», καλεί την Ελλάδα της καθημερινής βιοπάλης, των χαμηλών τόνων, της μετρημένης ζωής, των ανθρώπινων διαστάσεων, της επαφής με τη ζώσα παράδοση αυτού του τόπου, την «αδύναμη Ελλάδα» σε δήθεν κοινή πορεία. Την καλεί δηλαδή να υποταχθεί στο κισμέτ, να δεχτεί αδιαμαρτύρητα ή έστω με «λελογισμένες» διαμαρτυρίες, ίσα-ίσα για την τιμή των όπλων, τη μετατροπή των εργαζόμενων, των ελεύθερων πολιτών σε δουλοπάροικους και δούλους προσαρτημένους στα σύγχρονα latifundia.
Στο πλαίσιο αυτής ζαχαρωμένης «ομοψυχίας» που θυμίζει το «Μικρό σπίτι στο λιβάδι», οι εργαζόμενοι που δείχνουν να μην έχουν αρχίσει πρόβες για το ρόλο του δούλου, αλλά να εξακολουθούν να συμπεριφέρονται σαν κανονικοί εργαζόμενοι, να διαπραγματεύονται συλλογικές συμβάσεις, να ζητούν τις αυτονόητες αυξήσεις, στιγματίζονται από αυτούς τους στυλοβάτες (των οποίων το όνομα δεν θυμόμαστε) της «κοινωνικής συνοχής» σαν παράλογοι, εκτός πραγματικότητας και υπονομευτές ούτε λίγο ούτε πολύ της «εθνικής ενότητας». Είναι προφανές ότι για τέτοιους «ψύχραιμους» και «νηφάλιους» οικονομικούς μεγαλοπαράγοντες, για τους αυτουργούς δηλαδή της άνευ όρων παράδοσης της Ελλάδας σε ξένη κηδεμονία, οι διαπραγματεύσεις μεταξύ εργοδοσίας και εργαζομένων νοούνται μόνο στη βάση του «τα δικά σας δικά μας και τα δικά μας, δικά μας». Μετά τη χθεσινή μέρα τούς ανοίγεται (ή τέλος πάντων έτσι πιστεύουν) η δυνατότητα να μεταχειρίζονται τους εργαζόμενούς τους σαν δούλους που θα τους απολύουν όποτε θέλουν, θα τους βάζουν να δουλεύουν όσο θέλουν και θα τους πληρώνουν όσο θέλουν. Με τέτοιον αέρα οι εργοδότες προσήλθαν στις διαπραγματεύσεις κομίζοντας ως μόνη …πρόταση τη συρρίκνωση όλων των κεκτημένων, την οποία θεωρούσαν αυτονόητο ότι οι εργαζόμενοι όφειλαν να αποδεχτούν. Το θεωρητικό πλαίσιο τους το παρέχουν και οι εκάστοτε πρόθυμοι κονδυλοφόροι που ήδη προτρέπουν τον κόσμο να μην αντιδράσει, γιατί αφενός αυτό θα είναι μάταιο και αφετέρου θα παρεμποδίσει τον απαραίτητο για την περίσταση … αναστοχασμό!!!
Επειδή προφανώς κάποιοι επιχειρούν μιαν ανάγνωση της πραγματικότητας με λάθος αλφάβητο, τους ενημερώνουμε:
Και αυξήσεις στις συμβάσεις μας θα ζητάμε και μάχη θα δώσουμε ώστε να μην πειραχθεί το ασφαλιστικό μας και ο θεσμός των βαρέων και θα υπερασπιζόμαστε την Πατρίδα μας. Γιατί η δική μας πατρίδα δεν έχει καμιά σχέση με την πατρίδα των υπερκοστολογημένων έργων, των λωποδυτών που ξεκοκάλισαν τα αποθεματικά των Ασφαλιστικών ταμείων, των εμπόρων που έσπρωξαν την χώρα στον παραλογισμό της διοργάνωσης ολυμπιακών αγώνων, των τζογαδόρων στο χρηματιστήριο των σκανδάλων, της Siemens, του C4I, και των επίορκων πολιτικών που σήμερα κυκλοφορούν ελεύθεροι και μας συστήνουν, παρέα με το οικονομικό κατεστημένο, «αυτοσυγκράτηση», υπαινισσόμενοι ότι μας κάνουν τη μεγάλη παραχώρηση να μας αφήνουν ελεύθερους (να αναπνέουμε) αλλά με …περιοριστικούς όρους! Όχι λοιπόν κύριοι, καμιά ανοχή στη λαμογιά.
Ø Θέλουμε το ασφαλιστικό μας αλώβητο και αναβαθμισμένο, γιατί πληρώνουμε χιλιάδες ευρώ κάθε χρόνο, για να μας πετάτε στη Γγ΄ θέση του άθλιου ΙΚΑ που χτίσατε για τους εργαζόμενους.
Ø Θέλουμε τις αυξήσεις στις ΣΣΕ μας κανονικότατα και την πραγματική αναπλήρωση του εισοδήματός μας που χάνεται μέσα στον ορυμαγδό των καθημερινών αυξήσεων στα καταναλωτικά προϊόντα (οι αυξήσεις στις τιμές των βασικών αγαθών διαβίωσης και της βενζίνης αντιστοιχούν σε μισθούς τέσσερεις και πέντε φορές μεγαλύτερους από αυτούς των Ελλήνων εργαζομένων), πολλώ μάλλον όταν δεν εγγυάσθε ούτε καν τις θέσεις εργασίας τις οποίες κατέχουμε σήμερα. Δεν έλειψαν μάλιστα και περιπτώσεις που απειλήθηκαν με απόλυση συνδικαλιστές, μετά από τους ελέγχους στις παρανομούσες επιχειρήσεις σας από το Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας.
Ø Θέλουμε την πατρίδα μας ολόκληρη. Πατρίδα μας δεν είναι μόνο «οι κάμποι …κι ο ήλιος της που χρυσολάμπει», όπως έλεγε το χαζό ποιηματάκι που μας μάθαιναν κάποτε στο σχολείο. Πατρίδα είναι πάνω απ’ όλα οι άνθρωποι. Η ζωή τους, η προσωπικότητά τους, η ελευθερία τους. Πατρίδα είναι τα γελαστά πρόσωπα των εργαζομένων, οι ΣΣΕ τους, οι ασφαλιστικές δικλείδες που τους προστατεύουν από την ακόρεστη πλεονεξία των εκάστοτε λαμογίων, παρέχοντάς τους τη στοιχειώδη δυνατότητα να συντηρούν με την εργασία τους τις οικογένειές τους και να ζουν σαν άνθρωποι. Δεν υπάρχει ελεύθερη πατρίδα με σκλαβωμένο λαό.
Η μόνη πρόταση που μας κάνετε εσείς είναι να γίνουμε δούλοι. Κι αυτό εμείς δεν το θεωρούμε πρόταση, ούτε «λύση ανάγκης», αλλά πρόκληση και ύβρη. Πώς είναι δυνατόν να σας αφήσουμε να πατήσετε πάνω στα πτώματά μας και στα πτώματα των παιδιών μας; Και μόνο στο όνομα αυτών των παιδιών, δεν έχουμε το δικαίωμα να το κάνουμε.
Ο αγώνας μόλις άρχισε. Θα είναι μακρύς και δύσκολος, αλλά πραγματικά μας δίνει κουράγιο το πρωτοφανές πλήθος Τεχνικών που συμμετείχε στην Γενική Συνέλευση της 20ης Απριλίου και αποφάσισε ΣΥΝΕΧΗ ΣΚΛΗΡΟ ΑΓΩΝΑ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΝΙΚΗ. Για τη ζωή μας και την αξιοπρέπειά μας. Το χρωστάμε στους εαυτούς μας και τα παιδιά μας. Το μέλλον τους δεν πρόκειται εμείς να το ναρκοθετήσουμε. Σε συστράτευση και αλληλεγγύη με όσους έχουν τις ίδιες με μας επιδιώξεις και όνειρα θα πορευτούμε δίπλα-δίπλα. ΞΕΚΙΝΑΜΕ. Κάνουμε ό,τι αποφασίσαμε στη Γενική Συνέλευση. ΜΕ ΤΗ ΝΙΚΗ.
Για το Διοικητικό Συμβούλιο
Ο Πρόεδρος, Ο Γενικός Γραμματέας
Δημήτρης Καμαρινόπουλος, Δημήτρης Καραπανάγος
