ΘΕΜΑ: Κατασκευή Σταθμού Αυτοκινήτων στο χώρο της «Ανατολικής Ταπητουργίας» στη Νέα Ιωνία
Σχετικά με το παραπάνω θέμα, σας γνωρίζουμε ότι την Τετάρτη 11 Μαρτίου 2009 συζητήθηκε στο Δημοτικό Συμβούλιο της Νέας Ιωνίας και αποφασίστηκε η έγκριση και παραλαβή παραδοτέων Α΄ φάσης της Σύμβασης για την παροχή υποστήριξης του Δήμου Νέας Ιωνίας στην προσυμβατική διαδικασία επιλογής ΣΔΙΤ για την «Κατασκευή σταθμού αυτοκινήτων στο Ο.Τ. 150 (σε συνδυασμό με τη λειτουργία συστήματος ελεγχόμενης στάθμευσης στο Εμπορικό Κέντρο της Νέας Ιωνίας)».
Σας ενημερώνουμε για τα εξής:
1. Το φερόμενο σήμερα ως Ο.Τ. 150 υπήρξε ο χώρος που εγκαταστάθηκαν οι δύο ιστορικές ταπητουργικές επιχειρήσεις της «Ελληνικής Ταπητουργίας» και της «Ανατολικής Ταπητουργίας». Μετά την κατεδάφιση της «Ελληνικής Ταπητουργίας» τη δεκαετία του 1970, η «Ανατολική Ταπητουργία» εξακολουθούσε να καταλαμβάνει μεγάλο μέρος του τετραγώνου. Το κτιριακό συγκρότημα, μετά του γηπέδου του, περιήλθε στο Δήμο Ν. Ιωνίας το 1985.
2. Με το ΦΕΚ 248Δ/29-05-1985, το ακίνητο χαρακτηρίστηκε ως χώρος «για την ανέγερση κτιρίου αθλητικών και πολιτιστικών δραστηριοτήτων».
3. Με το ΦΕΚ υπ’ αρ.112Δ/19-02-2003 το Ο.Τ. 150 υπήχθη στον τομέα Δ΄ με επιτρεπόμενες χρήσεις:
· Κτίρια πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης
· Κτίρια κοινωνικής πρόνοιας
· Αθλητικές εγκαταστάσεις (υπαίθριες)
· Κτίρια περίθαλψης
Οι χρήσεις που προβλέπονται στο τελικό επενδυτικό σχέδιο (Master Plan), αφορούν στην κατασκευή υπόγειου χώρου στάθμευσης στο Ο.Τ. 150.
4. Το συγκρότημα της «Ανατολικής Ταπητουργίας» με την απόφαση του Υπουργού Πολιτισμού, ΥΠΠΟ/ΔΝΣΑΚ/Γ/170/46821/21-08-2003, κρίθηκε ως μη διατηρητέο και με την ΥΠΠΟ/ΔΝΣΑΚ/Γ/171/46800 Υπουργική Απόφαση χαρακτηρίστηκε ως μνημείο ή καμινάδα της Παλαιάς Ανατολικής Ταπητουργίας.
5. Κατά της πρώτης Υ.Α κατετέθη από πολίτες και φορείς της Ν. Ιωνίας η υπ’ αριθ. 7975/30-10-2003 αίτηση Ακυρώσεως προς το ΣτΕ. Το Συμβούλιο της Επικρατείας εξέδωσε την υπ’ αρ. 1100/2005 απόφαση, η οποία δέχεται ότι δεν είναι νόμιμα αιτιολογημένη πράξη η απόφαση του Υπουργού Πολιτισμού περί μη χαρακτηρισμού των κτιρίων ως μνημείων, όπου στεγαζόταν η ιστορική «Ανατολική Ταπητουργία», αφού δε λαμβάνεται υπ’ όψιν ως κριτήριο η ιστορικότητά της και η συμβολή της στη διαφύλαξη της ιστορικής μνήμης του τόπου, αλλά θεμελιώνεται, αποκλειστικά και μόνο, στην πραγματική κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει. Υπενθυμίζουμε ότι η ταπητουργία αυτή μετέφερε στην Ελλάδα, τη δεκαετία του 1920, την ακμάζουσα, στη Σπάρτη της Μικράς Ασίας, τέχνη της ταπητουργίας.
Σύμφωνα με νομικά σχόλια στην ηλεκτρονική διεύθυνση www.nomosphysis.org.gr το Νοέμβριο του 2004, η παραπάνω απόφαση του Σ.Τ.Ε. παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον διότι, παρ’ όλο που τα διοικητικά όργανα του ΥΠΠΟ, μετά από σχετική αυτοψία, έκριναν ότι τα κτίρια είτε έχουν υποστεί «σημαντικές μορφολογικές αλλοιώσεις» με αποτέλεσμα να «έχουν απωλέσει την αρχική τους μορφή», είτε «παρουσιάζουν ερειπιώδη εικόνα και η αποκατάστασή τους στην αρχική τους μορφή, ακόμα και αν ήταν τεχνικά εφικτή, δεν θα ήταν αντιπροσωπευτική» η θέση του Δικαστηρίου είναι ουσιαστικά ότι ο χαρακτηρισμός τους ως «μνημεία» είναι υποχρεωτικός κατά την έννοια τόσο του άρθρου 24 παρ. 6 του Συντάγματος, όσο και του ν. 3028/2002 «Για την προστασία των Αρχαιοτήτων και των εν γένει της Πολιτιστικής Κληρονομίας» διότι, μόνο έτσι επιτυγχάνεται η πραγμάτωση της αρχής της αειφορίας των πολιτιστικών αυτών στοιχείων δηλαδή, «η διατήρησή τους στο διηνεκές». Επιπλέον στην απόφαση αυτή τονίζεται ότι, κατά τον χαρακτηρισμό δεν εξετάζεται ούτε η έκταση των οικονομικών συνεπειών που μπορεί να προκληθούν στους ενδιαφερόμενους, ούτε η τυχόν επίδραση του χαρακτηρισμού στις νομικές σχέσεις μεταξύ ιδιωτών, αφού οι κρίσιμες διατάξεις αποβλέπουν στην εξυπηρέτηση του δημόσιου συμφέροντος, δηλαδή έννομου αγαθού, του οποίου η διαφύλαξη αποτελεί υποχρέωση της Διοικήσεως κατά ρητή συνταγματική επιταγή.
Η απόφαση 1100/13-04-2005 του ΣτΕ περιλαμβάνει τα κτίρια Ι, ΙΙ, ΙΙΙ, ΙV και V του συγκροτήματος της παλαιάς Ταπητουργίας στο Δήμο Ν. Ιωνίας.
Σύμφωνα με αυτήν την απόφαση, η νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας για την προστασία των νεωτέρων μνημείων και ιδίως για τον χαρακτηρισμό τους, φαίνεται να παγιώνεται και να εναρμονίζεται με τη γενικότερη νομολογία του Δικαστηρίου για την προστασία του πολιτιστικού περιβάλλοντος. Είναι έτσι «φιλοπεριβαλλοντική» και περιλαμβάνει ουσιαστικά βασικές σκέψεις που υπάρχουν στην απόφαση του ΣτΕ 3050/2004 για τα προσφυγικά της λεωφόρου Αλεξάνδρας.
6. Σε εφαρμογή της παραπάνω απόφασης 1100/13-04-2005 του ΣτΕ, ο δήμος Ν. Ιωνίας προέβη αυθαίρετα και παράνομα στην κατεδάφιση του παλαιού υφαντουργείου με τις χαρακτηριστικές πριονωτές στέγες. Η κατεδάφιση του κτιρίου V ήταν προδιαγεγραμμένη, σύμφωνα και με τις διαφαινόμενες προθέσεις των Τεχνικών Υπηρεσιών του Δήμου, οι οποίες εκτίθενται στη συνέντευξη του Δημάρχου Ν. Ιωνίας σε τοπική εφημερίδα, το Σάββατο 31 Μαΐου 2003. Όπως λένε οι υπηρεσίες, «αν και αυτό κηρυχθεί διατηρητέο και περίπτωση γκαράζ δε μπορεί να υπάρξει».
7. Σε καταγγελίες των πολιτών και σε ερωτήσεις των βουλευτών Άρη Σπηλιωτόπουλου και Φώτη Κουβέλη προς τον Υπουργό Πολιτισμού, η εφορεία Νεωτέρων Μνημείων με το υπ’ αριθ. 2579/28-07-2005 έγγραφό της αναφέρει τα εξής:
· «Το κτίριο V έχει καταστραφεί ολοσχερώς και σύμφωνα με το χάρτη της Βενετίας δε νοείται ανακατασκευή του μνημείου».
· «Τα υπόλοιπα κτίρια του συγκροτήματος πρέπει να χαρακτηριστούν ως νεώτερα μνημεία».
· «Ο χώρος του κτιρίου V πρέπει να διαμορφωθεί ως υπαίθριος χώρος αναψυχής και να υποβληθεί σχετική μελέτη προς έγκριση από την Υπηρεσία μας. Στην προτεινόμενη διαμόρφωση θα πρέπει να αναδεικνύεται το ίχνος της κάτοψης του κτιρίου V».
· «Η χρήση του γηπέδου ως χώρου στάθμευσης είναι ασύμβατη προς το μνημειακό χαρακτήρα του συγκροτήματος».
8. Σύμφωνα με τα παραπάνω και με βάση το νόμο 3068/2002 (ΦΕΚ Α΄274/14-11-2002) η «συμμόρφωση της Διοίκησης προς τις Δικαστικές Αποφάσεις» και το υπ’ αρ. ΔΙΣΚΠΟ/Φ.3/ΟΙΚ.31918/28-11-2008 έγγραφο του Υπουργείου Εσωτερικών με το οποίο, κατόπιν και των ΔΟΑ/Φ 01/ΟΙΚ. 22133/23-08-2008 εγκυκλίου του Υπουργείου Εσωτερικών προς όλες τις Υπηρεσίες και τους φορείς Δημόσιας Διοίκησης, υπενθυμίζεται εκ νέου η υποχρέωσή τους για πλήρη συμμόρφωση προς τις δικαστικές αποφάσεις και την έγκαιρη εκτέλεσή τους. Από τις ενέργειες του Δήμου Ν. Ιωνίας, το κατατεθιμένο Master Plan (σελ.22) και από τα στοιχεία του οικοπέδου που παραδόθηκαν στη μελετητική ομάδα από το Δήμο, προκύπτει ότι δε λαμβάνεται υπ’ όψιν αυτή η απόφαση του ΥΠΠΟ/ΔΝΣΑΚ/171/46800/27-08-2003 σύμφωνα με την οποία χαρακτηρίστηκε ως μνημείο η καμινάδα της Ανατολικής Ταπητουργίας, η οποία και βρίσκεται στο κέντρο του υπό συζήτηση χώρου για κατασκευή του υπόγειου γκαράζ αλλά ούτε και κρίνει διατηρητέο συνολικά το συγκρότημα με βάση την απόφαση 1100/2005 του ΣτΕ.
9. Επιπλέον, η διοίκηση του ΥΠΠΟ δεν έχει προβεί στις δέουσες ενέργειες που προκύπτουν από την παραπάνω απόφαση του ΣτΕ σε εφαρμογή του ν. 3068/2002 περί συμμόρφωσης της διοίκησης προς τις δικαστικές αποφάσεις.
10. Επιπρόσθετα, σύμφωνα με το Master Plan, τίθεται από τους μελετητές το ανοικτό και σημαντικό ερώτημα, που πρέπει να απαντηθεί προκαταρτικά σχετικά με την υλοποίηση του εν λόγω έργου, το οποίο είναι η αναζήτηση του βέλτιστου συνδυασμού που θα επιτρέψει τη λειτουργία του σταθμού αυτοκινήτων στο Ο.Τ. 150, σε συνδυασμό με την πιθανότητα ανάπτυξης μιας οποιασδήποτε νόμιμης επιτρεπόμενης υπερδομής επί της πλατείας με στόχο την ενίσχυση των δεικτών απόδοσης του έργου (Δήμος Ν. Ιωνίας, Master Plan, Προσυμβατική Διαδικασία για την υλοποίηση του έργου «κατασκευή σταθμού αυτοκινήτων στο Ο.Τ. 150» με τη μέθοδο της Σύμπραξης Δημοσίου-Ιδιωτικού Τομέα, Φάση Α΄ Ιανουάριος 2009, σελ. 50).
11. Η Δημοτική Αρχή της Ν. Ιωνίας φέρει τεράστιες ευθύνες γιατί, επιδιώκοντας την εύκολη λύση, προσπαθεί να καταστρατηγήσει και να απαξιώσει το νεότερο ιστορικό τόπο και χώρο της πόλης μας, ενώ όφειλε να πιέσει το ΥΠΠΟ ώστε να εφαρμοστεί η απόφαση 1100/2005 του ΣτΕ με στόχο την προστασία της ιστορικής μνήμης των Μικρασιατών προσφύγων, την ανάδειξη των καταλοίπων της ιστορικής «Ανατολικής Ταπητουργίας» και τη διαφύλαξη ενός ελεύθερου ιστορικού τόπου από τη λαίλαπα της κακώς εννοούμενης αξιοποίησης και εμπορικής εκμετάλλευσης. .
12. Η Δημοτική Αρχή δεν πρότεινε ούτε αναζήτησε εναλλακτικούς χώρους στην πόλη μας για τη δημιουργία υπόγειου γκαράζ, που δεν θα προσκρούουν σε κωλύματα αρχαιολογικής ιστορικής σημασίας και κοινόχρηστων χώρων πρασίνου, αλλά στη βιασύνη της να «επιδείξει έργο» εν όψει και των επερχόμενων δημοτικών εκλογών, επέλεξε τον ιστορικό τόπο και χώρο, νεότερο μνημείο της πόλης μας ,ενεργώντας μάλιστα με «σκανδαλώδη τρόπο» όπως, να κλείσει άρον-άρον τη δικαστική διαμάχη του Δήμου με τους «φερόμενους ιδιοκτήτες» του ακινήτου χωρίς να εξαντλήσει τα νομικά μέσα όπως προσφυγή στον Άρειο Πάγο και να δικαιωθεί και να τους αποζημιώσει με απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου, ζημιώνοντας έτσι το Δήμο και το δημόσιο συμφέρον. Ο Δήμος διέκοψε τη δικαστική διαμάχη σε επίπεδο εφετείου όπου δεν παρέστη ως αντίδικος, ενώ είχε ήδη νικήσει δύο φορές σε πρωτόδικο βαθμό, δεν έδωσε εντολή ακύρωσης πλαστών συμβολαίων στη νομική του υπηρεσία και δεν προχώρησε σε προσφυγή στον Άρειο Πάγο ώστε να προσβάλλει την απόφαση του εφετείου και να δικαιωθεί πανηγυρικά. Πιστεύετε ότι όλα αυτά ήταν τυχαία;
Με τιμή,
Ο Πρόεδρος του Συλλόγου Φίλοι του δάσους, Πρασίνου και του φυσικού Περιβάλλοντος Ν.Φιλ/φειας, Ν.Ιωνίας και Ν .Χαλκηδόνας
Χρήστος Τσερπάνης
Κυριακή 1 Νοεμβρίου 2009
Νέα Ιωνία: για το Ο.Τ. 150
ΘΕΜΑ: Κατασκευή Σταθμού Αυτοκινήτων στο χώρο της «Ανατολικής Ταπητουργίας» στη Νέα Ιωνία
Σχετικά με το παραπάνω θέμα, σας γνωρίζουμε ότι την Τετάρτη 11 Μαρτίου 2009 συζητήθηκε στο Δημοτικό Συμβούλιο της Νέας Ιωνίας και αποφασίστηκε η έγκριση και παραλαβή παραδοτέων Α΄ φάσης της Σύμβασης για την παροχή υποστήριξης του Δήμου Νέας Ιωνίας στην προσυμβατική διαδικασία επιλογής ΣΔΙΤ για την «Κατασκευή σταθμού αυτοκινήτων στο Ο.Τ. 150 (σε συνδυασμό με τη λειτουργία συστήματος ελεγχόμενης στάθμευσης στο Εμπορικό Κέντρο της Νέας Ιωνίας)».
Σας ενημερώνουμε για τα εξής:
1. Το φερόμενο σήμερα ως Ο.Τ. 150 υπήρξε ο χώρος που εγκαταστάθηκαν οι δύο ιστορικές ταπητουργικές επιχειρήσεις της «Ελληνικής Ταπητουργίας» και της «Ανατολικής Ταπητουργίας». Μετά την κατεδάφιση της «Ελληνικής Ταπητουργίας» τη δεκαετία του 1970, η «Ανατολική Ταπητουργία» εξακολουθούσε να καταλαμβάνει μεγάλο μέρος του τετραγώνου. Το κτιριακό συγκρότημα, μετά του γηπέδου του, περιήλθε στο Δήμο Ν. Ιωνίας το 1985.
2. Με το ΦΕΚ 248Δ/29-05-1985, το ακίνητο χαρακτηρίστηκε ως χώρος «για την ανέγερση κτιρίου αθλητικών και πολιτιστικών δραστηριοτήτων».
3. Με το ΦΕΚ υπ’ αρ.112Δ/19-02-2003 το Ο.Τ. 150 υπήχθη στον τομέα Δ΄ με επιτρεπόμενες χρήσεις:
· Κτίρια πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης
· Κτίρια κοινωνικής πρόνοιας
· Αθλητικές εγκαταστάσεις (υπαίθριες)
· Κτίρια περίθαλψης
Οι χρήσεις που προβλέπονται στο τελικό επενδυτικό σχέδιο (Master Plan), αφορούν στην κατασκευή υπόγειου χώρου στάθμευσης στο Ο.Τ. 150.
4. Το συγκρότημα της «Ανατολικής Ταπητουργίας» με την απόφαση του Υπουργού Πολιτισμού, ΥΠΠΟ/ΔΝΣΑΚ/Γ/170/46821/21-08-2003, κρίθηκε ως μη διατηρητέο και με την ΥΠΠΟ/ΔΝΣΑΚ/Γ/171/46800 Υπουργική Απόφαση χαρακτηρίστηκε ως μνημείο ή καμινάδα της Παλαιάς Ανατολικής Ταπητουργίας.
5. Κατά της πρώτης Υ.Α κατετέθη από πολίτες και φορείς της Ν. Ιωνίας η υπ’ αριθ. 7975/30-10-2003 αίτηση Ακυρώσεως προς το ΣτΕ. Το Συμβούλιο της Επικρατείας εξέδωσε την υπ’ αρ. 1100/2005 απόφαση, η οποία δέχεται ότι δεν είναι νόμιμα αιτιολογημένη πράξη η απόφαση του Υπουργού Πολιτισμού περί μη χαρακτηρισμού των κτιρίων ως μνημείων, όπου στεγαζόταν η ιστορική «Ανατολική Ταπητουργία», αφού δε λαμβάνεται υπ’ όψιν ως κριτήριο η ιστορικότητά της και η συμβολή της στη διαφύλαξη της ιστορικής μνήμης του τόπου, αλλά θεμελιώνεται, αποκλειστικά και μόνο, στην πραγματική κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει. Υπενθυμίζουμε ότι η ταπητουργία αυτή μετέφερε στην Ελλάδα, τη δεκαετία του 1920, την ακμάζουσα, στη Σπάρτη της Μικράς Ασίας, τέχνη της ταπητουργίας.
Σύμφωνα με νομικά σχόλια στην ηλεκτρονική διεύθυνση www.nomosphysis.org.gr το Νοέμβριο του 2004, η παραπάνω απόφαση του Σ.Τ.Ε. παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον διότι, παρ’ όλο που τα διοικητικά όργανα του ΥΠΠΟ, μετά από σχετική αυτοψία, έκριναν ότι τα κτίρια είτε έχουν υποστεί «σημαντικές μορφολογικές αλλοιώσεις» με αποτέλεσμα να «έχουν απωλέσει την αρχική τους μορφή», είτε «παρουσιάζουν ερειπιώδη εικόνα και η αποκατάστασή τους στην αρχική τους μορφή, ακόμα και αν ήταν τεχνικά εφικτή, δεν θα ήταν αντιπροσωπευτική» η θέση του Δικαστηρίου είναι ουσιαστικά ότι ο χαρακτηρισμός τους ως «μνημεία» είναι υποχρεωτικός κατά την έννοια τόσο του άρθρου 24 παρ. 6 του Συντάγματος, όσο και του ν. 3028/2002 «Για την προστασία των Αρχαιοτήτων και των εν γένει της Πολιτιστικής Κληρονομίας» διότι, μόνο έτσι επιτυγχάνεται η πραγμάτωση της αρχής της αειφορίας των πολιτιστικών αυτών στοιχείων δηλαδή, «η διατήρησή τους στο διηνεκές». Επιπλέον στην απόφαση αυτή τονίζεται ότι, κατά τον χαρακτηρισμό δεν εξετάζεται ούτε η έκταση των οικονομικών συνεπειών που μπορεί να προκληθούν στους ενδιαφερόμενους, ούτε η τυχόν επίδραση του χαρακτηρισμού στις νομικές σχέσεις μεταξύ ιδιωτών, αφού οι κρίσιμες διατάξεις αποβλέπουν στην εξυπηρέτηση του δημόσιου συμφέροντος, δηλαδή έννομου αγαθού, του οποίου η διαφύλαξη αποτελεί υποχρέωση της Διοικήσεως κατά ρητή συνταγματική επιταγή.
Η απόφαση 1100/13-04-2005 του ΣτΕ περιλαμβάνει τα κτίρια Ι, ΙΙ, ΙΙΙ, ΙV και V του συγκροτήματος της παλαιάς Ταπητουργίας στο Δήμο Ν. Ιωνίας.
Σύμφωνα με αυτήν την απόφαση, η νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας για την προστασία των νεωτέρων μνημείων και ιδίως για τον χαρακτηρισμό τους, φαίνεται να παγιώνεται και να εναρμονίζεται με τη γενικότερη νομολογία του Δικαστηρίου για την προστασία του πολιτιστικού περιβάλλοντος. Είναι έτσι «φιλοπεριβαλλοντική» και περιλαμβάνει ουσιαστικά βασικές σκέψεις που υπάρχουν στην απόφαση του ΣτΕ 3050/2004 για τα προσφυγικά της λεωφόρου Αλεξάνδρας.
6. Σε εφαρμογή της παραπάνω απόφασης 1100/13-04-2005 του ΣτΕ, ο δήμος Ν. Ιωνίας προέβη αυθαίρετα και παράνομα στην κατεδάφιση του παλαιού υφαντουργείου με τις χαρακτηριστικές πριονωτές στέγες. Η κατεδάφιση του κτιρίου V ήταν προδιαγεγραμμένη, σύμφωνα και με τις διαφαινόμενες προθέσεις των Τεχνικών Υπηρεσιών του Δήμου, οι οποίες εκτίθενται στη συνέντευξη του Δημάρχου Ν. Ιωνίας σε τοπική εφημερίδα, το Σάββατο 31 Μαΐου 2003. Όπως λένε οι υπηρεσίες, «αν και αυτό κηρυχθεί διατηρητέο και περίπτωση γκαράζ δε μπορεί να υπάρξει».
7. Σε καταγγελίες των πολιτών και σε ερωτήσεις των βουλευτών Άρη Σπηλιωτόπουλου και Φώτη Κουβέλη προς τον Υπουργό Πολιτισμού, η εφορεία Νεωτέρων Μνημείων με το υπ’ αριθ. 2579/28-07-2005 έγγραφό της αναφέρει τα εξής:
· «Το κτίριο V έχει καταστραφεί ολοσχερώς και σύμφωνα με το χάρτη της Βενετίας δε νοείται ανακατασκευή του μνημείου».
· «Τα υπόλοιπα κτίρια του συγκροτήματος πρέπει να χαρακτηριστούν ως νεώτερα μνημεία».
· «Ο χώρος του κτιρίου V πρέπει να διαμορφωθεί ως υπαίθριος χώρος αναψυχής και να υποβληθεί σχετική μελέτη προς έγκριση από την Υπηρεσία μας. Στην προτεινόμενη διαμόρφωση θα πρέπει να αναδεικνύεται το ίχνος της κάτοψης του κτιρίου V».
· «Η χρήση του γηπέδου ως χώρου στάθμευσης είναι ασύμβατη προς το μνημειακό χαρακτήρα του συγκροτήματος».
8. Σύμφωνα με τα παραπάνω και με βάση το νόμο 3068/2002 (ΦΕΚ Α΄274/14-11-2002) η «συμμόρφωση της Διοίκησης προς τις Δικαστικές Αποφάσεις» και το υπ’ αρ. ΔΙΣΚΠΟ/Φ.3/ΟΙΚ.31918/28-11-2008 έγγραφο του Υπουργείου Εσωτερικών με το οποίο, κατόπιν και των ΔΟΑ/Φ 01/ΟΙΚ. 22133/23-08-2008 εγκυκλίου του Υπουργείου Εσωτερικών προς όλες τις Υπηρεσίες και τους φορείς Δημόσιας Διοίκησης, υπενθυμίζεται εκ νέου η υποχρέωσή τους για πλήρη συμμόρφωση προς τις δικαστικές αποφάσεις και την έγκαιρη εκτέλεσή τους. Από τις ενέργειες του Δήμου Ν. Ιωνίας, το κατατεθιμένο Master Plan (σελ.22) και από τα στοιχεία του οικοπέδου που παραδόθηκαν στη μελετητική ομάδα από το Δήμο, προκύπτει ότι δε λαμβάνεται υπ’ όψιν αυτή η απόφαση του ΥΠΠΟ/ΔΝΣΑΚ/171/46800/27-08-2003 σύμφωνα με την οποία χαρακτηρίστηκε ως μνημείο η καμινάδα της Ανατολικής Ταπητουργίας, η οποία και βρίσκεται στο κέντρο του υπό συζήτηση χώρου για κατασκευή του υπόγειου γκαράζ αλλά ούτε και κρίνει διατηρητέο συνολικά το συγκρότημα με βάση την απόφαση 1100/2005 του ΣτΕ.
9. Επιπλέον, η διοίκηση του ΥΠΠΟ δεν έχει προβεί στις δέουσες ενέργειες που προκύπτουν από την παραπάνω απόφαση του ΣτΕ σε εφαρμογή του ν. 3068/2002 περί συμμόρφωσης της διοίκησης προς τις δικαστικές αποφάσεις.
10. Επιπρόσθετα, σύμφωνα με το Master Plan, τίθεται από τους μελετητές το ανοικτό και σημαντικό ερώτημα, που πρέπει να απαντηθεί προκαταρτικά σχετικά με την υλοποίηση του εν λόγω έργου, το οποίο είναι η αναζήτηση του βέλτιστου συνδυασμού που θα επιτρέψει τη λειτουργία του σταθμού αυτοκινήτων στο Ο.Τ. 150, σε συνδυασμό με την πιθανότητα ανάπτυξης μιας οποιασδήποτε νόμιμης επιτρεπόμενης υπερδομής επί της πλατείας με στόχο την ενίσχυση των δεικτών απόδοσης του έργου (Δήμος Ν. Ιωνίας, Master Plan, Προσυμβατική Διαδικασία για την υλοποίηση του έργου «κατασκευή σταθμού αυτοκινήτων στο Ο.Τ. 150» με τη μέθοδο της Σύμπραξης Δημοσίου-Ιδιωτικού Τομέα, Φάση Α΄ Ιανουάριος 2009, σελ. 50).
11. Η Δημοτική Αρχή της Ν. Ιωνίας φέρει τεράστιες ευθύνες γιατί, επιδιώκοντας την εύκολη λύση, προσπαθεί να καταστρατηγήσει και να απαξιώσει το νεότερο ιστορικό τόπο και χώρο της πόλης μας, ενώ όφειλε να πιέσει το ΥΠΠΟ ώστε να εφαρμοστεί η απόφαση 1100/2005 του ΣτΕ με στόχο την προστασία της ιστορικής μνήμης των Μικρασιατών προσφύγων, την ανάδειξη των καταλοίπων της ιστορικής «Ανατολικής Ταπητουργίας» και τη διαφύλαξη ενός ελεύθερου ιστορικού τόπου από τη λαίλαπα της κακώς εννοούμενης αξιοποίησης και εμπορικής εκμετάλλευσης. .
12. Η Δημοτική Αρχή δεν πρότεινε ούτε αναζήτησε εναλλακτικούς χώρους στην πόλη μας για τη δημιουργία υπόγειου γκαράζ, που δεν θα προσκρούουν σε κωλύματα αρχαιολογικής ιστορικής σημασίας και κοινόχρηστων χώρων πρασίνου, αλλά στη βιασύνη της να «επιδείξει έργο» εν όψει και των επερχόμενων δημοτικών εκλογών, επέλεξε τον ιστορικό τόπο και χώρο, νεότερο μνημείο της πόλης μας ,ενεργώντας μάλιστα με «σκανδαλώδη τρόπο» όπως, να κλείσει άρον-άρον τη δικαστική διαμάχη του Δήμου με τους «φερόμενους ιδιοκτήτες» του ακινήτου χωρίς να εξαντλήσει τα νομικά μέσα όπως προσφυγή στον Άρειο Πάγο και να δικαιωθεί και να τους αποζημιώσει με απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου, ζημιώνοντας έτσι το Δήμο και το δημόσιο συμφέρον. Ο Δήμος διέκοψε τη δικαστική διαμάχη σε επίπεδο εφετείου όπου δεν παρέστη ως αντίδικος, ενώ είχε ήδη νικήσει δύο φορές σε πρωτόδικο βαθμό, δεν έδωσε εντολή ακύρωσης πλαστών συμβολαίων στη νομική του υπηρεσία και δεν προχώρησε σε προσφυγή στον Άρειο Πάγο ώστε να προσβάλλει την απόφαση του εφετείου και να δικαιωθεί πανηγυρικά. Πιστεύετε ότι όλα αυτά ήταν τυχαία;
Με τιμή,
Ο Πρόεδρος του Συλλόγου Φίλοι του δάσους, Πρασίνου και του φυσικού Περιβάλλοντος Ν.Φιλ/φειας, Ν.Ιωνίας και Ν .Χαλκηδόνας
Χρήστος Τσερπάνης