Aναδημοσιεύουμε από το Blog της συναδέλφου Μιρέλλας Καλοστύπη δύο δημοσιεύματα (ένα πρόσφατο και ένα του Ιούλη, για καλύτερη κατανόηση του θέματος) για να δείτε τί συμβαίνει στον ΕΔΟΕΑΠ.
1)ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ, ΑΚΟΥΤΕ;
Μια πραγματικότητα, δυο παπάρες και τρία υστερόγραφα περί Υγείας και Τσέπης
Κι ενώ αναμένω την επί της ουσίας ΑΠΟΦΑΣΗ του ΕΔΟΕΑΠ σχετικά με την υπόθεση του γυναικολόγου, ο οποίος θεωρώ ότι με παραπλάνησε βάναυσα προκειμένου να εισαχθώ στο ιδιωτική κλινική ΙΑΣΩ General (πρώην ΗΡΑ), αφήνοντάς με για μέρες να πιστεύω ότι η κατάσταση της υγείας μου ήταν εξαιρετικά σοβαρή, κι ενώ αυτός ο γιατρός είχε το θράσος να κάνει και αγωγή μετά την επίσημη αναφορά μου στον Ασφαλιστικό Οργανισμό των Δημοσιογράφων επειδή τόλμησα να δημοσιοποιήσω την περιπέτειά μου στο blog και τάχα να πιαστεί από μια λέξη, που χρησιμοποιούμε πολύ συχνά όταν θέλουμε να ξεμπροστιάσουμε μια απαράδεκτη κατάσταση και να τα ψάλλουμε σε κάποιον (π.χ. λέμε: αυτός μας λέει παπάρες, ή αυτός έκανε παπάρα) που του πρέπει τουλάχιστον ΕΠΙΠΛΗΞΗ για τη πράξη του, κι ενώ κάποιοι πάνε αυτόν να τον βγάλουν λάδι κι εμένα να με εκφοβίσουν - όταν η ίδια η πρόεδρος του Οργανισμού με ευχαρίστησε για την τόλμη μου να δημοσιοποιήσω το θέμα, που αφορά όλους τους ασφαλισμένους συναδέλφους, λέγοντας ότι έτσι διευκολύνεται το έργο της χρηστής Διοίκησης του ΕΔΟΕΑΠ έναντι των ασφαλισμένων - κι ενώ πραγματοποιήθηκε το Δ.Σ. όπου ένας γηραιός συνάδελφος πιάστηκε από τον υπότιτλο «ΠΑΠάρα» για να μου πει με κακό ύφος ότι αυτός αν ήταν στη θέση του γιατρού (που προσλήφθηκε πριν από… πέντε χρόνια στον ΕΔΟΕΑΠ) θα μου έσπαζε τα πόδια (είπε επί λέξει: «κοριτσάκι μου, αν ήμουν εγώ θα σου έσπαζα τα πόδια») επειδή τόλμησα να μιλήσω ανοιχτά και δημοσίως, κι αντί το θέμα να έχει τελειώσει όπως θα έπρεπε να έχει τελειώσει ακόμα εκκρεμεί, κι εγώ που πήγα να κάνω μια εξέταση έχω αγανακτήσει που τα κατάφεραν εκείνη τη μέρα να με τρομάξουν αλλά που ούτε στιγμή δεν έχω μετανιώσει ότι προσπαθώ να δουν όλοι πόσο εύκολα μπορούμε να πιαστούμε κορόιδα επειδή θα φοβηθούμε και πόσο εύκολα κάποιοι μας αδειάζουν τα ταμεία όχι μονάχα μέσω των ομολόγων αλλά και με πιο ύπουλους τρόπους σαν αυτόν που ήδη έχω περιγράψει στο κείμενο που τόσο ενόχλησε για την ευθύτητα και την αλήθεια του και κατηγορήθηκα για μια δήθεν κακή λέξη και πιέστηκα να την αποσύρω (Ο.Κ. λοιπόν την απέσυρα αφού τόσο πολύ το θέλατε), αλλά το όλο ζήτημα επί της ουσίας απαιτεί μια Απόφαση εκ μέρους σας, συνάδελφοι, που θα αποκαταστήσει τα πράγματα με θαρραλέο και δίκαιο τρόπο. Μπορεί ο Αρχίατρος να θέλησε να σταθεί δίπλα στον γιατρό αλλά και οι δημοσιογράφοι της Διοίκησης πρέπει να στέκονται δίπλα στον ασφαλισμένο με πιο αποφασιστικό τρόπο.
Έχω ξαναπεί ότι με ικανοποιητικό τρόπο χειρίστηκαν την υπόθεση οι συνάδελφοι Ελένη Σπανοπούλου και ο Αργύρης Δεμερτζής, αλλά βλέπετε ο γιατρός δεν απέσυρε πάραυτα την αγωγή και παρά τη χείρα συμφιλίωσης που συμφώνησα να τείνω δεν ζήτησε μια συγνώμη έστω, βρε αδελφέ, επειδή δεν μου εξήγησε πιο καθαρά περί τίνος πραγματικά επρόκειτο. Ετσι δεν είναι κύριε Φαράκο; Εγώ ζήτησα συγνώμη για τον δημοσιογραφικό υπότιτλο, εσείς γιατρέ; Δεν μου οφείλετε καμιά συγνώμη;
Υ.Γ.1: Όσο περίμενα να αρχίσει η συνεδρίαση του Δ.Σ. ο συνάδελφος που θα μου τσάκιζε τα πόδια, συζητούσε στο γραφείο του - ακούγαμε απ’ έξω γιατί η πόρτα ήταν ανοιχτή - με τον (προστατευόμενο άραγε;) ιατρό για το πόσο κοστίζει μια καινούρια VOLVO… Κι εγώ περίμενα να αρχίσει η συνεδρίαση όπου θα αντιμετώπιζα την κριτική για το blog και τις απειλές που ακούστηκαν τάχα για αστείο… Εγώ γιατί δεν γέλασα; Εσείς το βρίσκετε πολύ διασκεδαστικό;
Υ.Γ.2: Τελώ εν αναμονή και των110 ευρώ που εκτάκτως κατέβαλα στο Νοσ. Άγιος Σάββας για να μάθω μέσα σε ελάχιστα λεπτά ότι δεν χρειαζόταν καθόλου να ανησυχώ για την υγεία μου, τουλάχιστον όχι ακόμα κι όχι γι' αυτόν τον λόγο.
Υ.Γ.3: Χρειάζομαι και αλλαγή γυαλιών. Έχουμε λεφτά ή μας τα ’φαγαν οι VOLVO;
2)ΙΟΥΛΙΟΣ 2009
ΠΑΜΕ ΓΙΑ ΠΑΠ ΣΤΟΝ ΕΔΟΕΑΠ
Η επίσκεψη
Στις 12 το μεσημέρι της Παρασκευής, 10 Ιουλίου 2009, πήγα σε προγραμματισμένο ραντεβού με τον γυναικολόγο του “Νοσοκομείου” μας (στον ΕΔΟΕΑΠ) για εξέταση και λήψη επιχρίσματος κατά pap! Με ικανοποίηση είδα ότι η εξέταση επιβοηθείται με ειδικό μηχάνημα που βγάζει και φωτογραφίες προφανώς για ασφαλέστερα συμπεράσματα.
Ο γιατρός αίφνης σοβάρεψε διότι κάτι είδε, κάτι εντόπισε το οποίο τον ανησύχησε ιδιαιτέρως. Χωρίς να μου πει τι ήταν αυτό, είπε μόνο ότι δεν είναι δυνατόν να ληφθεί επίχρισμα για κυτταρολογική εξέταση διότι υπάρχει κάτι που εμποδίζει τη λήψη δείγματος. Η μόνη λήψη που ήταν δυνατή να γίνει ήταν η λήψη μιας έγχρωμης φωτογραφίας, αλλά δεν ξέραμε τι είναι αυτό που δείχνει και που ήταν μάλλον κακό, κρίνοντας από το ύφος του. Με την ίδια ανησυχία ο γιατρός φώναξε μια άλλη γιατρό και μου είπαν να σηκωθώ για να πάμε δίπλα να κάνω δεύτερη εξέταση σε άλλο μηχάνημα, που ήταν υπέρηχος! Προσπάθησα να είμαι ψύχραιμη διότι τα πράγματα έδειχναν σκούρα. Με είχαν εκεί στον υπέρηχο και οι δυο και κοίταζαν και ξανακοίταζαν και δώστου να λένε κάτι δικά τους που εγώ δεν μπορούσα να καταλάβω αλλά μέσα μου έλεγα, ε, τουλάχιστον είναι προσεκτικοί και δείχνουν πολύ ενδιαφέρον και δεν με ξεπετάνε και παρηγοριόμουν, προσπαθώντας να ελέγξω την αγωνία μου. Αφού εκτυπώθηκε και ο υπέρηχος, σηκώθηκα και ξαναπήγα στο γραφείο του γιατρού να μου πει τι γίνεται τέλος πάντων που δεν επιτρέπει σε αυτή τη φάση ούτε καν ένα τεστ παπ…
Η λαχτάρα
Χρειαζόμουν, λοιπόν, άμεση, α μ ε σ ο τ α τ η, χειρουργική επέμβαση, είπε, για να αφαιρεθεί αυτό το πράγμα, που δεν μπορούσαμε να είμαστε σίγουροι τι ακριβώς ήταν… Βέβαια δική μου ήταν η απόφαση, είπε, αλλά με ενημέρωσε ότι αυτός χειρουργεί στο ΜΗΤΕΡΑ αλλά κάθε Τρίτη στο ΙΑΣΩ General (πρ. ΗΡΑ) φροντίζει όσες από εμάς χρήζουμε ιατρικής περίθαλψης και φροντίδας και μάλιστα στην θέση Α!!! Άρα να πήγαινα την Τρίτη από τις 07.00 το πρωί – πρωί να μου κάνουν εξέταση αίματος, καρδιογράφημα και δεν ξέρω εγώ τι άλλο ώστε κατά τις 10.00 να με ναρκώσουν για να επέμβουν με ασφάλεια κατά του μορφώματος και το μεσημέρι θα έβγαινα από το νοσοκομείο και θα ξέραμε επιτέλους τι ήταν αυτή η μυστηριώδης ΜΑΖΑ ΤΡΑΧΗΛΟΥ που ήταν και η αιτία άμεσης εισαγωγής στο ΙΑΣΩ General και τα λοιπά τόσο από ΙΑΤΡΙΚΗΣ πλευράς αλλά και από ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ πλευράς επειδή όλα τα καλύπτει το καλό μας ΤΑΜΕΙΟ (που όμως τώρα αντί για κάθε δυο χρόνια να μας δικαιολογεί έξοδα για γυαλιά, όχι μόνο δεν διατηρεί τη διετία, όχι μόνο δεν βελτίωσε το χρονικό διάστημα για κάθε χρόνο, τουλάχιστον για τους 50+ συναδέλφους που αλλάζουν οι βαθμοί συχνά, αλλά είναι κάθε 3 χρόνια!!!) Τι σχέση έχουν τα γυαλιά εδώ; Μεγάλη, πολύ μεγάλη σχέση έχουν και τα γυαλιά και η στραβομάρα.
Η αγωνία
Τι να κάνω κι εγώ Παρασκευιάτικα και μεσημεριάτικα; Είπα, μάλιστα, γιατρέ μου, ό,τι πείτε! Άμεσα να μπω χειρουργείο και να σας εμπιστευθώ. Νηστικιά και χωρίς νερό, είπε, ότι πρέπει από τα μεσάνυχτα της Δευτέρας διότι… μάζα τραχήλου ήταν αυτή!!! Με ταξί θα πήγαινα στο ΙΑΣΩ General καθότι η νάρκωση και με ταξί θα έφευγα. Έπρεπε να αλλάξω όλο μου το πρόγραμμα, κυρίως έπρεπε να βρω και μια πειστική δικαιολογία για τη μάνα μου που είναι αγχώδης και καρδιοπαθής γιατί δεν θα την πήγαινα σε μια επείγουσα δουλειά εκείνη την ημέρα. Το Σαββατοκύριακό μου έγινε σκατά από την αγωνία τι με περιμένει. Και, Και, Και… Και του είχα πει του δόκτορα στον ΕΔΟΕΑΠ ότι έχω γιατρό πατέρα (αν και συνταξιούχο) και ότι να μου πει κάτι σαφέστερο να το συζητήσω μαζί του, αλλά δεν μου είπε ούτε και είπα τελικά τίποτα στον πατέρα μου μήπως το πει στη μάνα μου και την αγχώσει.
Δεν ξέρω αν με καταλαβαίνετε, συνάδελφοι δημοσιογράφοι ότι... έπρεπε να πούμε ΨΕΜΑΤΑ και στον ΕΔΟΕΑΠ ότι έκανα εισαγωγή την Τρίτη αλλά ότι τάχα βγήκα την Τετάρτη!!!! Έτσι με συμβούλεψε ο δόκτοράς μας με τη σουπερ ντουπερ επαγγελματική κάρτα για να μην επιβαρυνθώ εγώ η ασφαλισμένη αλλά να πληρώσει το Ταμείο μας. Αλήθεια πόσα λεφτά;
Ας πούμε τόσα όσα θα κόστιζαν τέσσερα ζευγάρια γυαλιά μυωπίας, αστιγματισμού, πρεσβυωπίας ακόμα και ηλίου ή ακόμα παραπάνω; Άραγε μόνος του ο νεαρός Δόκτορας παίρνει τέτοια ρίσκα εις βάρος του Ταμείου των δημοσιογράφων και εις βάρος της ψυχικής μου ηρεμίας και του πολύτιμου χρόνου μου;
Η ιδέα
Και ξημερώνει η Δευτέρα! Και λέω, βρε, δημοσιογράφος είμαι, χαζή δεν είμαι ούτε ηλίθια και κορόιδο. Και πάω όπως είμαι στον ΑΓΙΟ ΣΑΒΒΑ, δημόσιο νοσοκομείο με το οποίο είμαστε συμβεβλημένοι ως ΕΔΟΕΑΠ!!! Και πληρώνω σαν άνθρωπος μια επίσκεψη 75 ευρώ και με εξετάζει μια έμπειρη ΓΙΑΤΡΟΣ και μέσα σε πέντε λεπτά επί τόπου μου αφαιρεί ένα τόσο δα πολυποδάκι και παίρνει άμεσα και επίχρισμα και άμεσα το δίνουν στο κυτταρολογικό και το test pap σε μια ώρα έδειξε ότι είμαι απολύτως υγιής και δεν είχα τίποτα τρομερό και φοβερό όπως ακούγονται τα «μάζα» και «μόρφωμα». Από την πρώτη στιγμή ήταν ολοφάνερο και σαφές ότι είναι πολύποδας και δεν χρειαζόταν τόση ταραχή και διαδικασία και έξοδα για να αφαιρεθεί. Μα ακόμα και αν έκανα την επέμβαση με εισαγωγή σε νοσοκομείο και με όλο το «πακέτο» προσφορών, ουδόλως σημαίνει ότι ο οργανισμός μου δεν θα γεννήσει ξανά πολυποδάκι, που θα το ξαναβγάλουμε όταν και όποτε το δούμε. Αρκεί, βέβαια να το δει κανένας γιατρός που και ξέρει και βλέπει για να μη πω τίποτα χειρότερο…
Η είδηση
Την ίδια μέρα, τη Δευτέρα, τηλεφωνώ στον δόκτορα του ΕΔΟΕΑΠ να του πω τα καθέκαστα και να τον ενημερώσω ότι ευχαριστώ αλλά δεν θα εισαχθώ στο ΙΑΣΩ General, τουλάχιστον όχι τώρα και όχι γι αυτό το λόγο. Δεν απάντησε στο κινητό του οπότε άφησα ηχητικό μήνυμα, λέγοντας να μη με περιμένει την επομένη και ότι θα εξηγήσω τους λόγους την Παρασκευή (17 Ιουλίου) όταν θα περάσω από τον ΕΔΟΕΑΠ για τα αποτελέσματα μιας σειράς άλλων εξετάσεων που είχα κάνει(και που τώρα, μετά από όλα αυτά δεν σας κρύβω ότι νιώθω να κλονίζεται κάτι μέσα μου μα τότε αλίμονό μας... ). Όμως μέχρι τούτη τη στιγμή που σας γράφω και σας περιγράφω την προσωπική μου περιπέτεια (τούτη ακριβώς τη στιγμή, ώρα 12, ημέρα Τρίτη 14 Ιουλίου, θα ξυπνούσα από τη νάρκωση αν… κοιμόμουν ακόμα όρθια) και ο γιατρός μας ακόμα δεν έχει τηλεφωνήσει απο περιέργεια έστω να με ρωτήσει: "Γιατί, κυρία Καλοστύπη, αφήσατε τέτοιο μήνυμα; Τι σας συνέβη; Υπάρχει κάποιο πρόβλημα;"
Μούγκα ή αδιαφορία του; Ίδωμεν.
Συνάδελφοι, εσείς τι λέτε; Υπάρχει πρόβλημα ή όχι;
ΥΓ1. Όσο για εσάς Δρ. Γ.Β.Ι, καλό θα ήταν για όλους μας να παρακολουθήσετε μερικά χρήσιμα σεμινάρια στο Νοσ. Άγιος Σάββας κι αν είσαστε τυχερός, όπως εγώ, να είναι κοντά στην εξαιρετική Χειρουργό Γυναικολόγο Α.Τ. που με απάλλαξε από την ταλαιπωρία, που τόσο εύκολα θα με υποβάλλατε, και επιπλέον ενίσχυσε την εμπιστοσύνη μου στο Εθνικό Σύστημα Υγείας.
ΥΓ2. Καθυστέρησα την ανάρτηση του ... ρεπορτάζ μήπως έχω καμιά εκδήλωση ενδιαφέροντος απο τον Δόκτορα γιατί δεν πήγα άρα έχει ακούσει το ηχητικό μήνυμά μου. Είμαι καλά το αυτό επιθυμώ για όλους όμως...
Τετάρτη 7 Οκτωβρίου 2009
Περιπέτειες στον ΕΔΟΕΑΠ
Aναδημοσιεύουμε από το Blog της συναδέλφου Μιρέλλας Καλοστύπη δύο δημοσιεύματα (ένα πρόσφατο και ένα του Ιούλη, για καλύτερη κατανόηση του θέματος) για να δείτε τί συμβαίνει στον ΕΔΟΕΑΠ.
1)ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ, ΑΚΟΥΤΕ;
Μια πραγματικότητα, δυο παπάρες και τρία υστερόγραφα περί Υγείας και Τσέπης
Κι ενώ αναμένω την επί της ουσίας ΑΠΟΦΑΣΗ του ΕΔΟΕΑΠ σχετικά με την υπόθεση του γυναικολόγου, ο οποίος θεωρώ ότι με παραπλάνησε βάναυσα προκειμένου να εισαχθώ στο ιδιωτική κλινική ΙΑΣΩ General (πρώην ΗΡΑ), αφήνοντάς με για μέρες να πιστεύω ότι η κατάσταση της υγείας μου ήταν εξαιρετικά σοβαρή, κι ενώ αυτός ο γιατρός είχε το θράσος να κάνει και αγωγή μετά την επίσημη αναφορά μου στον Ασφαλιστικό Οργανισμό των Δημοσιογράφων επειδή τόλμησα να δημοσιοποιήσω την περιπέτειά μου στο blog και τάχα να πιαστεί από μια λέξη, που χρησιμοποιούμε πολύ συχνά όταν θέλουμε να ξεμπροστιάσουμε μια απαράδεκτη κατάσταση και να τα ψάλλουμε σε κάποιον (π.χ. λέμε: αυτός μας λέει παπάρες, ή αυτός έκανε παπάρα) που του πρέπει τουλάχιστον ΕΠΙΠΛΗΞΗ για τη πράξη του, κι ενώ κάποιοι πάνε αυτόν να τον βγάλουν λάδι κι εμένα να με εκφοβίσουν - όταν η ίδια η πρόεδρος του Οργανισμού με ευχαρίστησε για την τόλμη μου να δημοσιοποιήσω το θέμα, που αφορά όλους τους ασφαλισμένους συναδέλφους, λέγοντας ότι έτσι διευκολύνεται το έργο της χρηστής Διοίκησης του ΕΔΟΕΑΠ έναντι των ασφαλισμένων - κι ενώ πραγματοποιήθηκε το Δ.Σ. όπου ένας γηραιός συνάδελφος πιάστηκε από τον υπότιτλο «ΠΑΠάρα» για να μου πει με κακό ύφος ότι αυτός αν ήταν στη θέση του γιατρού (που προσλήφθηκε πριν από… πέντε χρόνια στον ΕΔΟΕΑΠ) θα μου έσπαζε τα πόδια (είπε επί λέξει: «κοριτσάκι μου, αν ήμουν εγώ θα σου έσπαζα τα πόδια») επειδή τόλμησα να μιλήσω ανοιχτά και δημοσίως, κι αντί το θέμα να έχει τελειώσει όπως θα έπρεπε να έχει τελειώσει ακόμα εκκρεμεί, κι εγώ που πήγα να κάνω μια εξέταση έχω αγανακτήσει που τα κατάφεραν εκείνη τη μέρα να με τρομάξουν αλλά που ούτε στιγμή δεν έχω μετανιώσει ότι προσπαθώ να δουν όλοι πόσο εύκολα μπορούμε να πιαστούμε κορόιδα επειδή θα φοβηθούμε και πόσο εύκολα κάποιοι μας αδειάζουν τα ταμεία όχι μονάχα μέσω των ομολόγων αλλά και με πιο ύπουλους τρόπους σαν αυτόν που ήδη έχω περιγράψει στο κείμενο που τόσο ενόχλησε για την ευθύτητα και την αλήθεια του και κατηγορήθηκα για μια δήθεν κακή λέξη και πιέστηκα να την αποσύρω (Ο.Κ. λοιπόν την απέσυρα αφού τόσο πολύ το θέλατε), αλλά το όλο ζήτημα επί της ουσίας απαιτεί μια Απόφαση εκ μέρους σας, συνάδελφοι, που θα αποκαταστήσει τα πράγματα με θαρραλέο και δίκαιο τρόπο. Μπορεί ο Αρχίατρος να θέλησε να σταθεί δίπλα στον γιατρό αλλά και οι δημοσιογράφοι της Διοίκησης πρέπει να στέκονται δίπλα στον ασφαλισμένο με πιο αποφασιστικό τρόπο.
Έχω ξαναπεί ότι με ικανοποιητικό τρόπο χειρίστηκαν την υπόθεση οι συνάδελφοι Ελένη Σπανοπούλου και ο Αργύρης Δεμερτζής, αλλά βλέπετε ο γιατρός δεν απέσυρε πάραυτα την αγωγή και παρά τη χείρα συμφιλίωσης που συμφώνησα να τείνω δεν ζήτησε μια συγνώμη έστω, βρε αδελφέ, επειδή δεν μου εξήγησε πιο καθαρά περί τίνος πραγματικά επρόκειτο. Ετσι δεν είναι κύριε Φαράκο; Εγώ ζήτησα συγνώμη για τον δημοσιογραφικό υπότιτλο, εσείς γιατρέ; Δεν μου οφείλετε καμιά συγνώμη;
Υ.Γ.1: Όσο περίμενα να αρχίσει η συνεδρίαση του Δ.Σ. ο συνάδελφος που θα μου τσάκιζε τα πόδια, συζητούσε στο γραφείο του - ακούγαμε απ’ έξω γιατί η πόρτα ήταν ανοιχτή - με τον (προστατευόμενο άραγε;) ιατρό για το πόσο κοστίζει μια καινούρια VOLVO… Κι εγώ περίμενα να αρχίσει η συνεδρίαση όπου θα αντιμετώπιζα την κριτική για το blog και τις απειλές που ακούστηκαν τάχα για αστείο… Εγώ γιατί δεν γέλασα; Εσείς το βρίσκετε πολύ διασκεδαστικό;
Υ.Γ.2: Τελώ εν αναμονή και των110 ευρώ που εκτάκτως κατέβαλα στο Νοσ. Άγιος Σάββας για να μάθω μέσα σε ελάχιστα λεπτά ότι δεν χρειαζόταν καθόλου να ανησυχώ για την υγεία μου, τουλάχιστον όχι ακόμα κι όχι γι' αυτόν τον λόγο.
Υ.Γ.3: Χρειάζομαι και αλλαγή γυαλιών. Έχουμε λεφτά ή μας τα ’φαγαν οι VOLVO;
2)ΙΟΥΛΙΟΣ 2009
ΠΑΜΕ ΓΙΑ ΠΑΠ ΣΤΟΝ ΕΔΟΕΑΠ
Η επίσκεψη
Στις 12 το μεσημέρι της Παρασκευής, 10 Ιουλίου 2009, πήγα σε προγραμματισμένο ραντεβού με τον γυναικολόγο του “Νοσοκομείου” μας (στον ΕΔΟΕΑΠ) για εξέταση και λήψη επιχρίσματος κατά pap! Με ικανοποίηση είδα ότι η εξέταση επιβοηθείται με ειδικό μηχάνημα που βγάζει και φωτογραφίες προφανώς για ασφαλέστερα συμπεράσματα.
Ο γιατρός αίφνης σοβάρεψε διότι κάτι είδε, κάτι εντόπισε το οποίο τον ανησύχησε ιδιαιτέρως. Χωρίς να μου πει τι ήταν αυτό, είπε μόνο ότι δεν είναι δυνατόν να ληφθεί επίχρισμα για κυτταρολογική εξέταση διότι υπάρχει κάτι που εμποδίζει τη λήψη δείγματος. Η μόνη λήψη που ήταν δυνατή να γίνει ήταν η λήψη μιας έγχρωμης φωτογραφίας, αλλά δεν ξέραμε τι είναι αυτό που δείχνει και που ήταν μάλλον κακό, κρίνοντας από το ύφος του. Με την ίδια ανησυχία ο γιατρός φώναξε μια άλλη γιατρό και μου είπαν να σηκωθώ για να πάμε δίπλα να κάνω δεύτερη εξέταση σε άλλο μηχάνημα, που ήταν υπέρηχος! Προσπάθησα να είμαι ψύχραιμη διότι τα πράγματα έδειχναν σκούρα. Με είχαν εκεί στον υπέρηχο και οι δυο και κοίταζαν και ξανακοίταζαν και δώστου να λένε κάτι δικά τους που εγώ δεν μπορούσα να καταλάβω αλλά μέσα μου έλεγα, ε, τουλάχιστον είναι προσεκτικοί και δείχνουν πολύ ενδιαφέρον και δεν με ξεπετάνε και παρηγοριόμουν, προσπαθώντας να ελέγξω την αγωνία μου. Αφού εκτυπώθηκε και ο υπέρηχος, σηκώθηκα και ξαναπήγα στο γραφείο του γιατρού να μου πει τι γίνεται τέλος πάντων που δεν επιτρέπει σε αυτή τη φάση ούτε καν ένα τεστ παπ…
Η λαχτάρα
Χρειαζόμουν, λοιπόν, άμεση, α μ ε σ ο τ α τ η, χειρουργική επέμβαση, είπε, για να αφαιρεθεί αυτό το πράγμα, που δεν μπορούσαμε να είμαστε σίγουροι τι ακριβώς ήταν… Βέβαια δική μου ήταν η απόφαση, είπε, αλλά με ενημέρωσε ότι αυτός χειρουργεί στο ΜΗΤΕΡΑ αλλά κάθε Τρίτη στο ΙΑΣΩ General (πρ. ΗΡΑ) φροντίζει όσες από εμάς χρήζουμε ιατρικής περίθαλψης και φροντίδας και μάλιστα στην θέση Α!!! Άρα να πήγαινα την Τρίτη από τις 07.00 το πρωί – πρωί να μου κάνουν εξέταση αίματος, καρδιογράφημα και δεν ξέρω εγώ τι άλλο ώστε κατά τις 10.00 να με ναρκώσουν για να επέμβουν με ασφάλεια κατά του μορφώματος και το μεσημέρι θα έβγαινα από το νοσοκομείο και θα ξέραμε επιτέλους τι ήταν αυτή η μυστηριώδης ΜΑΖΑ ΤΡΑΧΗΛΟΥ που ήταν και η αιτία άμεσης εισαγωγής στο ΙΑΣΩ General και τα λοιπά τόσο από ΙΑΤΡΙΚΗΣ πλευράς αλλά και από ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ πλευράς επειδή όλα τα καλύπτει το καλό μας ΤΑΜΕΙΟ (που όμως τώρα αντί για κάθε δυο χρόνια να μας δικαιολογεί έξοδα για γυαλιά, όχι μόνο δεν διατηρεί τη διετία, όχι μόνο δεν βελτίωσε το χρονικό διάστημα για κάθε χρόνο, τουλάχιστον για τους 50+ συναδέλφους που αλλάζουν οι βαθμοί συχνά, αλλά είναι κάθε 3 χρόνια!!!) Τι σχέση έχουν τα γυαλιά εδώ; Μεγάλη, πολύ μεγάλη σχέση έχουν και τα γυαλιά και η στραβομάρα.
Η αγωνία
Τι να κάνω κι εγώ Παρασκευιάτικα και μεσημεριάτικα; Είπα, μάλιστα, γιατρέ μου, ό,τι πείτε! Άμεσα να μπω χειρουργείο και να σας εμπιστευθώ. Νηστικιά και χωρίς νερό, είπε, ότι πρέπει από τα μεσάνυχτα της Δευτέρας διότι… μάζα τραχήλου ήταν αυτή!!! Με ταξί θα πήγαινα στο ΙΑΣΩ General καθότι η νάρκωση και με ταξί θα έφευγα. Έπρεπε να αλλάξω όλο μου το πρόγραμμα, κυρίως έπρεπε να βρω και μια πειστική δικαιολογία για τη μάνα μου που είναι αγχώδης και καρδιοπαθής γιατί δεν θα την πήγαινα σε μια επείγουσα δουλειά εκείνη την ημέρα. Το Σαββατοκύριακό μου έγινε σκατά από την αγωνία τι με περιμένει. Και, Και, Και… Και του είχα πει του δόκτορα στον ΕΔΟΕΑΠ ότι έχω γιατρό πατέρα (αν και συνταξιούχο) και ότι να μου πει κάτι σαφέστερο να το συζητήσω μαζί του, αλλά δεν μου είπε ούτε και είπα τελικά τίποτα στον πατέρα μου μήπως το πει στη μάνα μου και την αγχώσει.
Δεν ξέρω αν με καταλαβαίνετε, συνάδελφοι δημοσιογράφοι ότι... έπρεπε να πούμε ΨΕΜΑΤΑ και στον ΕΔΟΕΑΠ ότι έκανα εισαγωγή την Τρίτη αλλά ότι τάχα βγήκα την Τετάρτη!!!! Έτσι με συμβούλεψε ο δόκτοράς μας με τη σουπερ ντουπερ επαγγελματική κάρτα για να μην επιβαρυνθώ εγώ η ασφαλισμένη αλλά να πληρώσει το Ταμείο μας. Αλήθεια πόσα λεφτά;
Ας πούμε τόσα όσα θα κόστιζαν τέσσερα ζευγάρια γυαλιά μυωπίας, αστιγματισμού, πρεσβυωπίας ακόμα και ηλίου ή ακόμα παραπάνω; Άραγε μόνος του ο νεαρός Δόκτορας παίρνει τέτοια ρίσκα εις βάρος του Ταμείου των δημοσιογράφων και εις βάρος της ψυχικής μου ηρεμίας και του πολύτιμου χρόνου μου;
Η ιδέα
Και ξημερώνει η Δευτέρα! Και λέω, βρε, δημοσιογράφος είμαι, χαζή δεν είμαι ούτε ηλίθια και κορόιδο. Και πάω όπως είμαι στον ΑΓΙΟ ΣΑΒΒΑ, δημόσιο νοσοκομείο με το οποίο είμαστε συμβεβλημένοι ως ΕΔΟΕΑΠ!!! Και πληρώνω σαν άνθρωπος μια επίσκεψη 75 ευρώ και με εξετάζει μια έμπειρη ΓΙΑΤΡΟΣ και μέσα σε πέντε λεπτά επί τόπου μου αφαιρεί ένα τόσο δα πολυποδάκι και παίρνει άμεσα και επίχρισμα και άμεσα το δίνουν στο κυτταρολογικό και το test pap σε μια ώρα έδειξε ότι είμαι απολύτως υγιής και δεν είχα τίποτα τρομερό και φοβερό όπως ακούγονται τα «μάζα» και «μόρφωμα». Από την πρώτη στιγμή ήταν ολοφάνερο και σαφές ότι είναι πολύποδας και δεν χρειαζόταν τόση ταραχή και διαδικασία και έξοδα για να αφαιρεθεί. Μα ακόμα και αν έκανα την επέμβαση με εισαγωγή σε νοσοκομείο και με όλο το «πακέτο» προσφορών, ουδόλως σημαίνει ότι ο οργανισμός μου δεν θα γεννήσει ξανά πολυποδάκι, που θα το ξαναβγάλουμε όταν και όποτε το δούμε. Αρκεί, βέβαια να το δει κανένας γιατρός που και ξέρει και βλέπει για να μη πω τίποτα χειρότερο…
Η είδηση
Την ίδια μέρα, τη Δευτέρα, τηλεφωνώ στον δόκτορα του ΕΔΟΕΑΠ να του πω τα καθέκαστα και να τον ενημερώσω ότι ευχαριστώ αλλά δεν θα εισαχθώ στο ΙΑΣΩ General, τουλάχιστον όχι τώρα και όχι γι αυτό το λόγο. Δεν απάντησε στο κινητό του οπότε άφησα ηχητικό μήνυμα, λέγοντας να μη με περιμένει την επομένη και ότι θα εξηγήσω τους λόγους την Παρασκευή (17 Ιουλίου) όταν θα περάσω από τον ΕΔΟΕΑΠ για τα αποτελέσματα μιας σειράς άλλων εξετάσεων που είχα κάνει(και που τώρα, μετά από όλα αυτά δεν σας κρύβω ότι νιώθω να κλονίζεται κάτι μέσα μου μα τότε αλίμονό μας... ). Όμως μέχρι τούτη τη στιγμή που σας γράφω και σας περιγράφω την προσωπική μου περιπέτεια (τούτη ακριβώς τη στιγμή, ώρα 12, ημέρα Τρίτη 14 Ιουλίου, θα ξυπνούσα από τη νάρκωση αν… κοιμόμουν ακόμα όρθια) και ο γιατρός μας ακόμα δεν έχει τηλεφωνήσει απο περιέργεια έστω να με ρωτήσει: "Γιατί, κυρία Καλοστύπη, αφήσατε τέτοιο μήνυμα; Τι σας συνέβη; Υπάρχει κάποιο πρόβλημα;"
Μούγκα ή αδιαφορία του; Ίδωμεν.
Συνάδελφοι, εσείς τι λέτε; Υπάρχει πρόβλημα ή όχι;
ΥΓ1. Όσο για εσάς Δρ. Γ.Β.Ι, καλό θα ήταν για όλους μας να παρακολουθήσετε μερικά χρήσιμα σεμινάρια στο Νοσ. Άγιος Σάββας κι αν είσαστε τυχερός, όπως εγώ, να είναι κοντά στην εξαιρετική Χειρουργό Γυναικολόγο Α.Τ. που με απάλλαξε από την ταλαιπωρία, που τόσο εύκολα θα με υποβάλλατε, και επιπλέον ενίσχυσε την εμπιστοσύνη μου στο Εθνικό Σύστημα Υγείας.
ΥΓ2. Καθυστέρησα την ανάρτηση του ... ρεπορτάζ μήπως έχω καμιά εκδήλωση ενδιαφέροντος απο τον Δόκτορα γιατί δεν πήγα άρα έχει ακούσει το ηχητικό μήνυμά μου. Είμαι καλά το αυτό επιθυμώ για όλους όμως...