Ήδη η προεκλογική περίοδος «πάγωσε» αρκετές διεκδικήσεις, αφού έμοιαζε αβέβαιο (και βολικό για τους εργοδότες που συνέχισαν να κάνουν τη δουλειά τους) για το ποιός θα είναι ο αποδέκτης. Ταυτόχρονα προετοιμάζεται το σενάριο της αναμονής, μέχρι να αναλάβει η νέα κυβέρνηση, να ενημερωθεί και ακολούθως να πράξει. Τα δείγματα γραφής μέσα στα συνδικάτα είναι σαφή.
Πρόβες εργοδοτικού συνδικαλισμού και απραξίας από την ΠΑΣΚΕ στην ΕΡΤ, που κατρακύλησε στο σημείο να καταγγείλει την κινητοποίηση πρώην και νυν συμβασιούχων εργαζομένων έξω από το ντιμπέιτ, γιατί πέρναγε μέρος ευθυνών για τα εργασιακά προβλήματα και στον Γιωργάκη. Λες και επί ΠΑΣΟΚ δεν υπήρξαν στρατιές συμβασιούχων. Πάνω από τρεις μήνες παραμένει χωρίς προεδρείο η ΕΣΗΕΑ με κύρια ευθύνη του ΚΚΕ, που άλλοτε τους ψηφίζει όλους σε «αναλογικά» προεδρεία και άλλοτε κανένα, κρατώντας ακόμα μέσα στο παιχνίδι το δίπολο (Σόμπολος-Τσαλαπάτης) του εργοδοτικού συνδικαλισμού και της συντεχνιακής αδράνειας.
Κανόνι
Όσο και αν θέλουν ή φαντασιώνονται μερικοί και ο χώρος των ΜΜΕ δεν αποτελεί εξαίρεση από το γενικό κανόνα της ακρίβειας, της ανεργίας και των ελαστικών εργασιακών σχέσεων. Το ηχηρότατο κανόνι στον Ελ. Τύπο, η νέα γενιά χαμηλόμισθων συμβασιούχων γαλέρας, στην ΕΡΤ (ήδη αρκετοί βρίσκονται στο τρίμηνο της υποχρεωτικής ανεργίας), η εφαρμογή προγραμμάτων «εθελούσιας» αποχώρησης (μόλις έληξαν οι προθεσμίες στον ΑΝΤ1 και στον Alpha), η αντικατάσταση των σχέσεων μισθολογίου, με μπλοκάκια και οι εκδόσεις σχεδόν πειρατικών φύλλων, καλοταϊσμένων με κρατική διαφήμιση, είναι μαζί με πολλά άλλα, η πραγματικότητα.
Μπροστά μας έχουμε δύο δρόμους. Ο ένας είναι ο αδιέξοδος στον οποίο ήδη συνωστίζονται ορισμένοι συνάδελφοι, είναι η προσπάθεια να πιάσουν πόστα στη νέα κατάσταση που προδιαγράφει η κυβερνητική αλλαγή που έρχεται και ο δεύτερος είναι αυτός της αξιοπρέπειας, της συλλογικότητας και της προσπάθειας για διεύρυνση των εργασιακών κατακτήσεων, που είναι και η μόνη ρεαλιστική επιλογή. Για όλα αυτά, η συνδικαλιστική σύσκεψη της 25ης Οκτώβρη αποτελεί σημαντικό σταθμό στην οργάνωση της δράσης και της αλληλεγγύης στις μάχες που έχουμε μπροστά μας.
Νάσος Μπράτσος, μέλος της ΕΣΗΕΑ και του Γενικού Συμβουλίου της ΠΟΕΣΥ
αναδημοσίευση από την εφημερίδα "εργατική αλληλεγγύη"
Ήδη η προεκλογική περίοδος «πάγωσε» αρκετές διεκδικήσεις, αφού έμοιαζε αβέβαιο (και βολικό για τους εργοδότες που συνέχισαν να κάνουν τη δουλειά τους) για το ποιός θα είναι ο αποδέκτης. Ταυτόχρονα προετοιμάζεται το σενάριο της αναμονής, μέχρι να αναλάβει η νέα κυβέρνηση, να ενημερωθεί και ακολούθως να πράξει. Τα δείγματα γραφής μέσα στα συνδικάτα είναι σαφή.
Πρόβες εργοδοτικού συνδικαλισμού και απραξίας από την ΠΑΣΚΕ στην ΕΡΤ, που κατρακύλησε στο σημείο να καταγγείλει την κινητοποίηση πρώην και νυν συμβασιούχων εργαζομένων έξω από το ντιμπέιτ, γιατί πέρναγε μέρος ευθυνών για τα εργασιακά προβλήματα και στον Γιωργάκη. Λες και επί ΠΑΣΟΚ δεν υπήρξαν στρατιές συμβασιούχων. Πάνω από τρεις μήνες παραμένει χωρίς προεδρείο η ΕΣΗΕΑ με κύρια ευθύνη του ΚΚΕ, που άλλοτε τους ψηφίζει όλους σε «αναλογικά» προεδρεία και άλλοτε κανένα, κρατώντας ακόμα μέσα στο παιχνίδι το δίπολο (Σόμπολος-Τσαλαπάτης) του εργοδοτικού συνδικαλισμού και της συντεχνιακής αδράνειας.
Κανόνι
Όσο και αν θέλουν ή φαντασιώνονται μερικοί και ο χώρος των ΜΜΕ δεν αποτελεί εξαίρεση από το γενικό κανόνα της ακρίβειας, της ανεργίας και των ελαστικών εργασιακών σχέσεων. Το ηχηρότατο κανόνι στον Ελ. Τύπο, η νέα γενιά χαμηλόμισθων συμβασιούχων γαλέρας, στην ΕΡΤ (ήδη αρκετοί βρίσκονται στο τρίμηνο της υποχρεωτικής ανεργίας), η εφαρμογή προγραμμάτων «εθελούσιας» αποχώρησης (μόλις έληξαν οι προθεσμίες στον ΑΝΤ1 και στον Alpha), η αντικατάσταση των σχέσεων μισθολογίου, με μπλοκάκια και οι εκδόσεις σχεδόν πειρατικών φύλλων, καλοταϊσμένων με κρατική διαφήμιση, είναι μαζί με πολλά άλλα, η πραγματικότητα.
Μπροστά μας έχουμε δύο δρόμους. Ο ένας είναι ο αδιέξοδος στον οποίο ήδη συνωστίζονται ορισμένοι συνάδελφοι, είναι η προσπάθεια να πιάσουν πόστα στη νέα κατάσταση που προδιαγράφει η κυβερνητική αλλαγή που έρχεται και ο δεύτερος είναι αυτός της αξιοπρέπειας, της συλλογικότητας και της προσπάθειας για διεύρυνση των εργασιακών κατακτήσεων, που είναι και η μόνη ρεαλιστική επιλογή. Για όλα αυτά, η συνδικαλιστική σύσκεψη της 25ης Οκτώβρη αποτελεί σημαντικό σταθμό στην οργάνωση της δράσης και της αλληλεγγύης στις μάχες που έχουμε μπροστά μας.
Νάσος Μπράτσος, μέλος της ΕΣΗΕΑ και του Γενικού Συμβουλίου της ΠΟΕΣΥ
αναδημοσίευση από την εφημερίδα "εργατική αλληλεγγύη"
